Ένα σύνθημα , από τα πολλά ,που αντηχούσε στα χείλη των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ το 1981 οι οποίοι έβλεπαν την ελπίδα της ‘αλλαγής’ να τους αγγίζει και να πιστεύουν πως με τον Ανδρέα (όπως τον αποκαλούσαν ) στην εξουσία όλοι θα περάσουν καλύτερα.
Έτσι και έγινε. Ο Ανδρέας Παπανδρέου ανέλαβε την εξουσία μετά από επτά χρόνια εγκαθίδρυσης της δημοκρατίας μετά από ένα ισχυρά φασιστικό μήνυμα του Κωνσταντίνου Καραμανλή «ή εγώ ή τα τάνκς». Ξεκίνησε άμεσα τις αλλαγές σε πολλά μέτωπα και έχοντας αρκετούς στόχους να επιτύχει.
Ξεκίνησε με την αλλαγή της εσωτερικής πολιτικής αναγνωρίζοντας τους κομμουνιστές και καταργώντας πολλούς νόμους οι οποίοι μιλούσαν για την αντίσταση και όλους τους νόμους οι οποίοι περιείχαν διάφορες διατάξεις για την αστυνομία και την χωροφυλακή και δημιούργησε ένα νέο κράτος το οποίο αποδεχόταν τους αριστερούς πολίτες και εγκαθίδρυσε για πρώτη φορά την πραγματική δημοκρατία στην Ελλάδα χωρίς εξαιρέσεις για άτομα τα οποία έχουν άλλες πολιτικές πεποιθήσεις από αυτές του καθεστώτος.
Το διάστημα 1981-1985 κυρίως, ο Ανδρέας Παπανδρέου και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ προέβησαν σε σειρά εθνικοποιήσεων, τηρώντας και τις προεκλογικές δεσμεύσεις του κόμματος για την "κοινωνικοποίηση των επιχειρήσεων". Οι μισθοί αυξήθηκαν τόσο στο δημόσιο, όσο και στον ιδιωτικό τομέα, με αποτέλεσμα την συνεχιζόμενη ευημερία του πληθυσμού. Επίσης, έγιναν δύο διαδοχικές υποτιμήσεις της δραχμής, το 1983 και το 1985, κάτι που βοήθησε πολύ την εξαγωγική ικανότητα της χώρας και τους εξαγωγείς που κατάφεραν να ευημερούν συνεχώς και να είναι άλλη μια πηγή ευημερίας στην χώρα μας. Οι υποστηρικτές του Ανδρέα Παπανδρέου υποστήριζαν ότι η αύξηση των δαπανών και των προσλήψεων ήταν όχι απλά δικαιολογημένη, αλλά απαραίτητη. Ο λόγος ήταν η δημιουργία ενός κράτους πρόνοιας και η αποκατάσταση του πλειοψηφικού τμήματος του ελληνικού λαού που για δεκαετίες βρισκόταν στο περιθώριο της κοινωνικής & οικονομικής και πολιτικής ζωής του τόπου, υπό καθεστώς επίσημων και ανεπίσημων διώξεων από τις συνεχόμενες (κοινοβουλευτικές ή δικτατορικές) κυβερνήσεις της Δεξιάς. Το χρέος, είναι αλήθεια ότι ανήλθε από το 40% του Α.Ε.Π. το 1980, στο 80% του Α.Ε.Π. το 1990. Όμως, το χρέος βρισκόταν στα χέρια των τραπεζών (οι οποίες ήταν κρατικές) σε ποσοστό 64% του Α.Ε.Π. και έτσι η αναχρηματοδότηση του ήταν εύκολη καθώς οι διοικήσεις των τραπεζών διορίζονταν αποκλειστικά από τον πρωθυπουργό. Έτσι όλοι οι πολίτες ευημερούσαν ενώ ήταν εύκολη η διαχείριση αυτής της κατάστασης.
Στην δεύτερη θητεία του, ο Ανδρέας συνέχισε το πλάνο του, μετά από τις εθνικοποιήσεις και την ευημερία του πληθυσμού μέσω των δαπανών του κράτους το 1993, ο Ανδρέας ξεκίνησε να δημιουργεί προγράμματα σταθεροποίησης τα οποία μπορεί να έφερναν ισορροπία στα δημοσιονομικά στοιχεία αλλά δεν ταλαιπωρούσαν τους πολίτες (όπως σήμερα).
Στην σημερινή εποχή ο Ανδρέας είναι πιο επίκαιρος από ποτέ, πρέπει όλοι εμείς, οι γνήσιοι σοσιαλιστές να παλέψουμε όχι μόνο για την αποκατάσταση του κινήματος μας αλλά και για την πραγματική κυριαρχία του ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ με σκοπό την αποκατάσταση όλων των θυμάτων της κρίσης (2007-2009) και όλων των θυμάτων της αντιμετώπισης (2009-2013), όλοι οι σοσιαλιστές πρέπει να συσπειρωθούμε και να αλλάξουμε ριζικά το ΠΑΣΟΚ όπου από το 1996, με την κυριαρχία των εκσυγχρονιστών ενάντια στους σοσιαλιστές κατέστρεψαν την πραγματική του φυσιογνωμία που είχε δημιουργήσει ο Ανδρέας. Μόλις γίνει αυτή η αλλαγή, έπειτα θα πρέπει να συσπειρώσουμε όλους τους δημοκράτες και τους σοσιαλιστές στο νέο ΠΑΣΟΚ το οποίο θα μοιάζει με το γνήσιο ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου