Ποτέ άλλοτε μετά τη μεταπολίτευση, μια κυβέρνηση δεν αντιμετώπισε τόσο προκλητικά το κράτος ως λάφυρο, τους θεσμούς του ως ιδιοκτησία, τη νομοθετική δυνατότητα της Βουλής ως μέσο χειραγώγησης, τη δικαιοσύνη ως το μακρύ της χέρι για να συσκοτίζει, να αλλοιώνει και να κουκουλώνει σκαστά σκάνδαλα και απίθανες ανομίες ρεμούλας και αρπαχτής.
Ανάξιοι, άβουλοι και μοιραίοι οι κυβερνήτες της Δεξιάς την περίοδο 2004-2009, με τις ωμές και αλαζονικές παρεμβάσεις τους σε όλους τους τομείς της δημόσιας ζωής απέδειξαν με το πιο καθαρό τρόπο ότι αισθάνονταν κυρίαρχοι στο κράτος τους.
Πιστοί στην ιστορία και το παρελθόν της συντηρητικής παράταξης, ερμήνευσαν συνειδητά την ψήφο του λαού ως συμβόλαιο μεταβίβασης της χώρας στους φυσικούς ιδιοκτήτες της, που δεν ήταν άλλοι από του Νεοδημοκράτες κανακάρηδες του ντόπιου κατεστημένου και της πλουτοκρατίας.
Έτσι επήλθε το μοιραίο και λαός που τους εμπιστεύτηκε, προδομένος και σε απόγνωση, τρέχει τώρα και δεν φτάνει
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου