Ερωτ: Οι ραγδαίες εξελίξεις μας έχουν αναστατώσει όλους.
Το κλείσιμο της Ε Ρ.Τ.. τι σηματοδοτεί;
Θ.Τ.: Το σβήσιμο του σήματος της ΕΡΤ αποτελεί δοκιμασία της λειτουργίας των θεσμών στη χώρα μας. Μία πράξη του Υπουργικού Συμβουλίου, που δεν υπογράφεται από τους υπουργούς, που υποδείχθηκαν απο τους δυο μικρότερους κυβερνητικούς εταίρους, το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ, είναι σαφές ότι δεν συγκεντρώνει τη στήριξη της πλειοψηφίας στη Βουλή, όπου πρέπει να έρθει για ψήφιση μέσα σε 40 μέρες. Είναι μια ενέργεια μονομερής και αυταρχική του μεγαλύτερου κόμματος της κυβέρνησης.
Είναι σίγουρο ότι η ΕΡΤ χρειάζεται ριζική ανασυγκρότηση και εξυγίανση. Υπαρχουν πολλά θεματα που πρέπει να λυθούν. Όπως επίσης χρειάζεται και η μεταρρυθμιση του δημόσιου τομέα, για να γίνει αυτός πιο συγχρονος, μικρότερος και πιο ευέλικτος. Αλλά όλα αυτά πρέπει πρέπει να γινουν με αποφάσεις της Βουλής, με ανοιχτή την ΕΡΤ και, κυρίως. με μελέτη και σχέδιο.
Ερωτ: Η απάθειά μας η ατροφική φαντασία μας οδήγησαν εως εδώ; Γκρεμίζουμε για να χτίσουμε απ άρχής;
Θ.Τ.: Εδώ μας οδήγησε η αμεριμνησία των τελευταίων δεκαετιών. Νομίζαμε ότι με τα δανεικά χρηματα, θα μπορούσαμε να προχωρήσουμε άνετα και ολοένα καλυτερα. Τα χρήματα που δανειζόμασταν, πολλές φορές τα σπαταλήσαμε σε καταναλωτικά αγαθά, αντί να τα αξιοποιήσουμε για να φτιάξουμε υποδομές και να αποκτήσουμε σύγχρονο κράτος, που θα μας οδηγούσαν σε υγιή ανάπτυξη. Τώρα είμαστε υποχρεωμένοι, να τα κάνουμε όλα αυτά σε πολύ μικρό διάστημα, ευρισκόμενοι βέβαια σε πολύ δύσκολες οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες.
Ερωτ: Κινούμεθα τα τελευταία χρόνια πάνω σ΄΄ενα οργανωμένο σχέδιο νέας τάξης πραγμάτων;
Θ.Τ.: Αυτά τα θεωρώ φανταστικά σενάρια συνωμοσίας. Η χώρα μας ειναι μέρος μιας ευρωπαϊκής και παγκόσμιας πραγματικότητας, που πρέπει να λαμβάνουμε σοβαρά υπόψη. Όσες φορές η Ελλάδα απομονώθηκε απο διεθνείς συμμαχίες, υπέστη σοβαρές ήττες. Πρέπει να νοικοκυρέψουμε το σπίτι μας, και ταυτοχρόνως να συμβαλουμε στην αλλαγή της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ώστε αυτή να λειτουργει πιο δημοκρατικά, να γίνει πιο αποτελεσματική, με πολιτική που να στηρίζει την κοινωνική και περιβαλλοντική προστασία. Όλοι μπορουμε να παίξουμε τον ρόλο μας στις εξελίξεις.
Ερωτ: Οι πολιτικές πεποιθήσεις σε ποιά ιδανικά βασίζονται σήμερα κατά την γνώμη σας;
Θ.Τ.: Αυτό εξαρτάται από το για ποιά πολιτική πεποίθηση μιλάμε, καθε φορά. Άλλα είναι τα ιδανικά της συντηρητικής πολιτικής, και διαφορετικά αυτά της προοδευτικής πολιτικής. Όσο και να εχουν αλλάξει οι συνθήκες, οι αφετηρίες και η ιδεολογική βάση καθε μιας διαφέρουν. Η ελευθερία, η δικαιοσύνη, η αποτελεσματικότητα, η αλληλεγγύη, η ισότητα, γινονται διαφορετικά αντιληπτές απο την καθε πολιτική τοποθέτηση, και βεβαίως, η κάθε μια απο αυτές τις έννοιες έχουν διαφορετική βαρύτητα και προτεραιότητα για την κάθε πολιτική τοποθέτηση.
Ερωτ: Είναι τα υλικά αγαθά η αιτία όλων των κακών;
Θ.Τ.: Δεν πιστεύω ότι μπορεί να ζησει ο άνθρωπος χωρίς υλικά αγαθά. Το ερώτημα, για μένα, είναι άλλο: τα υλικά αγαθά τα βλεπουμε ως μέσο ή ως σκοπό; Βεβαίως, ειναι πολύ χρησιμο μέσο για να πετυχουμε διάφορα πράγματα, αλλά είναι μεγάλο λάθος να ειναι η κύρια, αν όχι μοναδική επιδίωξη μας. Η ισορροπία αυτή είναι αναγκαία και πολύ χρήσιμη.
Ερωτ: Οι άνθρωποι που ασκούν βία είναι αφοσοιωμένοι ψυχή και σώματι στα υλικά αγαθά;
Θ.Τ.: Αν έχουν ως μοναδικό σκοπό να αποκτήσουν πάση θυσία υλικά αγαθά, ειναι πολύ εύκολο να καταφύγουν στη βία. Αλλά βία δεν ασκείται μόνο για υλικά αγαθά. Ασκείται και για την απόκτηση εξουσίας, για τον έρωτα, για πολλά πράγματα...! Ετσι δεν είναι...;
Ερωτ: Εχουμε χάσει την ατομική μας υπερηφάνεια;
Θ.Τ.: Αυτό αφορά κάθε ανθρωπο ξεχωριστά, όχι όλους μαζί. Η ατομική αξιοπρέπεια είναι κάτι που κερδίζεται από τον καθένα μας, με την καθημερινή προσπάθεια και την πρακτική που ακολουθεί. Και, πρώτα από όλα, αυτό φαινεται στις δύσκολες συνθήκες. Στις καλές μέρες, όλα είναι εύκολα ...
Αλλά ατομική υπερηφάνια και αξιοπρ’επεια πρέπει να συμβαδίζουν με την συλλογικότητα. Είμαστε κοινωνικά όντα, και πρέπει να δρούμε συλλογικά, να σεβόμαστε τους κανόνες και τους θεσμούς, αλλά και την υπερηφάνια και την αξιοπρέπεια του άλλου. Οι ατομικιστικές συμπεριφορές δεν βοηθούν. Θέλουμε σεβασμό της ατομικότητας με σεβασμό της συλλογικότητας.
Ερωτ: Οι πολιτικοί και κοινωνικοί θεσμοί που διέπουν την ζωή μας σε ποιό σημείο ευρίσκονται;
Θ.Τ.: Είναι αλήθεια ότι στη χώρα μας οι θεσμοί, συχνά, υπολειτουργούν ή δεν λειτουργούν σωστά. Η βελτίωση τους, ο εκσυγχρονισμός και η αλλαγή τους είναι κρίσιμα ζητήματα. Αλλά δεν μπορούμε να τους αγνοούμε, γιατι οι θεσμοί είναι το τελευταίο καταφύγιο των αδυνάμων. Οι ισχυροί δεν εχουν τόση ανάγκη τους θεσμούς, έχουν τη δύναμη και τον πλούτο τους! Γι΄ αυτό οργίζομαι όταν ακούω ότι κάποιοι δεν πληρώνουν τους φόρους τους ή αρνούνται να πληρώνουν τα διόδια ή κατασκευάζουν αυθαίρετα σπίτια ή κλείνουν τις παραλίες ή εμποδίζουν τη λειτουργία των σχολείων και των συγκοινωνιών κ.λ.π Αυτά είναι αντι-κοινωνικές συμπεριφορές και στρέφονται εναντίον της πλειοψηφίας, όποιο «αγωνιστικό» πέπλο και αν φορούν. Διαμαρτυρία ναι, διεκδικηση ναι, κριτική ναι, αλλά πάντα με σεβασμό των θεσμών και των κανόνων. Μέχρι να τους αλλαξουμε, πρέπει να κινουμαστε στο πλαίσιο τους. Και τους αλλάζουμε δημοκρατικά, όχι με ...τσαμπουκά !
Ερωτ: Ο καπιταλισμός μας εξανάγκασε να χάσουμε την σωστή μας κρίση;
Θ.Τ.: Αν με την έννοια «καπιταλισμός» εννούμε οτι υπεράνω όλων είναι το κέρδος, τότε ναι, υπάρχει θέμα προτεραιοτήτων. Αν εννοούμε, «ο καθένας για την πάρτη του», το ίδιο! Η αγορά πρέπει να υπάρχει, υπήρχε και πριν τον καπιταλισμό, και πρέπει να είναι ανοιχτή. Αλλά μόνη της η αγορά δεν αρκεί. Απαιτούνται ρυθμίσεις, κανόνες και περιορισμοί. Η αγορά παράγει πλούτο, αλλά και ανισότητες. Εμείς θέλουμε παραγωγή πλούτου, αλλά με τις ρυθμίσεις πρέπει να αντιμετωπιζουμε τις ανισότητες. Η αγορά πρέπει να δουλευει για την κοινωνία, να μην δουλευει η κοινωνία για την αγορά...
Ερωτ: Η περιουσία χάνεται-σκοτώνεται , θα έχουμε την ελευθερία μας χωρίς αυτήν;
Θ.Τ.: Γι΄αυτό πρέπει να υπάρχει ένα διχτυ κοινωνικής προστασίας που να κρατάει όσους, για διάφορους λόγους, βρεθούν χωρίς επαρκή οικονομική κάλυψη. Αυτό είναι καθήκον μιας σύγχρονης Πολιτείας. Όλοι οι πολίτες πρέπει να εχουν ελευθερίες, δικαιώματα, δυνατότητες, ανεξάρτητα απο την περιουσιακή κατάσταση τους. Το κράτος δικαίου είναι η βάση της αναπτυγμένης δημοκρατίας.
Ερωτ: Χωρίς την δύναμη μπορούμε νάχουμε πρωτοβουλία;
Θ.Τ.: Η πρωτοβουλία μας δίνει την δύναμη και όχι το αντίστροφο. Αν καθόμαστε παθητικοί, χωρίς πρωτοβουλίες, δράση και ενεργοποίηση, πώς θα αποκτήσουμε δύναμη; Ετσι εξελίσσονται οι κοινωνίες, δεν έχει υπάρξει άλλος τρόπος στην Ιστορία.
Ερωτ: Κλονίζεται συθέμελα η ασφάλεια των πολιτών , τι συνεπάγεται σάυτήν την νέα κατάσταση;
Θ.Τ.: Η ασφάλεια αποτελεί δικαίωμα του πολίτη. Χωρίς ασφάλεια δεν μπορεί να υπάρξει δημιουργικότητα, ανάπτυξη, προκοπή... Να προσπαθήσουμε, όσο μπορούμε, να δημιουργήσουμε κατά το δυνατόν καλύτερες συνθήκες ασφάλειας για όλους. Αλλά και από την άλλη, δεν πρέπει να δεχόμαστε τη δημιουργία τεχνητού κλίματος ανασφάλειας. Ο φόβος είναι ο μεγαλύτερος ανασταλτικός παράγοντας για τον άνθρωπο και τις κοινωνίες. Ασφάλεια και δικαιώματα πρέπει να συμβαδίζουν...
Ερωτ: Οσοι δεν είναι κεφαλαιούχοι τι πιθανότητες έχουν να πετύχουν στην ζωή μας;
Θ.Τ.: Στις συνθήκες που ζούμε, σίγουρα μικρότερες, ας μην αυταπατώμαστε... Αλλά η υποχρέωση του κράτους είναι να διασφαλίζει υποδομές για όλους, να δίνει ισότητα ευκαιριών. Γι΄ αυτό δημιουργούνται οι θεσμοί εκπαίδευσης, κατάρτισης και επιμόρφωσης, ώστε να δίνονται εφόδια σε όλους. Και μάλιστα, όχι μόνο μια φορά στη ζωή μας. Η δια βίου μάθηση είναι αναγκαία για να μπορουμε να ανταπεξέλθουμε στις συνθήκες που αλλάζουν. Ως εκ τούτου, πρέπει να έχουμε εξασφαλισμένους τους αναγκαίους οικονομικούς πόρους για τη χρηματοδότηση του συστήματος.
Ερωτ: Την φθορά και την παρακμή της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας θα την συγκρίνατε με την σημερινή παγκόσμια κατάσταση;
Θ.Τ.: Οι συνθήκες είναι πολύ διαφορετικές. Τότε υπήρχε μία συγκεντρωτική εξουσία, που κατέρρεε. Τώρα, αντιθέτως έχουμε πολλαπλά κέντρα δύναμης στον κόσμο, που συγκρούονται, συμμαχούν κατά καιρούς ή κινούνται παράλληλα. Το μεγάλο στοίχημα είναι η παγκόσμια διακυβερνηση. Δηλαδή, ένα πλεγμα διεθνών θεσμών, παγκόσμιων και περιφερειακών (όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση) οργανισμών, που να μπορούν να βάλουν κανόνες στον σημερινό άναρχο κόσμο μας. Που να μην αφήνουν ανεξέλεγκτες τις δυνάμεις της αγοράς να λειτουργούν ερήμην των λαών και των κοινωνιών. Σήμερα, τα εθνικά κράτη είναι εντελώς αδύναμα να αντιμετωπίσουν τα μεγάλα οικουμενικά προβλήματα. Ακόμα και οι περιφερειακές ολοκληρώσεις, σαν την Ενωμένη Ευρώπη, δυσκολεύονται να τα αντιμετωπίσουν. Στα μεγάλα διεθνή προβλήματα απαιτούνται διεθνείς απαντήσεις.
Ερωτ: Τρέμουν όσοι έχουν την δύναμη να μην την χάσουν ;
Θ.Τ.: Πάντα όσοι έχουν κάτι, φοβούνται μην το χάσουν... Γι΄ αυτό, μέσω της δημοκρατίας, πρέπει να έχουμε μηχανισμούς εξισορρόπησης της δύναμης, προς όφελος των πολλών.
Ερωτ: Κινδυνέυει η εθνική μας ανεξαρτησία;
Θ.Τ.: Οχι, δεν κινδυνεύει. Αλλά, προσοχή! Η ανεξαρτησία στην σύγχρονη εποχή, δεν μπορεί να σημαίνει απομόνωση απο τους άλλους, περιχαράκωση μέσα στα σύνορα μας. Είμαστε τμήμα της ευρωπαϊκής οικογένειας, και αυτό μας δίνει μεγάλη δύναμη διεθνώς. Μια μικρή ή μεσαία χώρα, όπως η Ελλάδα δεν μπορεί να αντιμετωπίσει μόνη της την παγκόσμια φουρτούνα. Ως μέρος της ευρωπαϊκής ενοποίησης, αποκτούμε κύρος και διαπραγματευτική δύναμη.
Ερωτ: Η Δημοκρατία ως επινόηση (η καλύτερη ως σήμερα)μας εξασφαλίζει την ελευθερία ;
Θ.Τ.: Η Δημοκρατία δεν μπορεί να είναι τυπική, δηλαδή μόνο να πηγαίνουμε καθε τέσσερα χρόνια στις κάλπες. Γνωρίζω πολλές αυταρχικές χώρες που διενεργούν εκλογές. Η Δημοκρατία πρέπει να είναι ουσιαστική, να γίνονται σεβαστά τα δικαιώματα και οι ελευθερίες ατόμων και συνόλων, να υπαρχει διαβούλευση πριν ληφθούν οι αποφάσεις, να εξασφαλίζεται η πολύπλευρη ενημέρωση και η διαφάνεια, και να υπάρχει συμμετοχή των πολιτών στη λήψη των αποφάσεων.
Ερωτ: Οι μεταρρυθμίσεις και οι μεταρρυθμιστές τι επιδιώκουν;
Θ.Τ.: Υπαρχουν πολλών ειδών μεταρρυθμίσεις και μεταρρυθμιστές. Αν διακινδυνεύσω μια απάντηση, θα μπορούσα να πω ότι η στασιμότητα δεν είναι καλή, επομένως για την προσαρμογή μας στις σύγχρονες απαιτήσεις, πρέπει να γίνονται αλλαγές, μεταρρυθμίσεις, τομές. Καθε φορά όμως, έχει σημασία το περιεχόμενο των μεταρρυθμίσεων, η κατεύθυνση τους, ακόμα και ο τρόπος εφαρμογής τους.
Ερωτ: Η κατάσταση στην Τουρκία τι προμηνύει κατά την γνώμη σας;
Θ.Τ.: Η Τουρκία είναι μια σύνθετη χώρα και αρκετά διαφορετική απο τη δική μας, επομένως η ανάλυση της χρειάζεται προσοχή. Εδώ και αρκετά χρόνια, εξελίσσεται μια διαμάχη μεταξύ των κεμαλικών που εκπροσωπούν το κοσμικό κράτος, αλλά έχουν αυταρχική αντίληψη για την κοινωνία, και των μετριοπαθών ισλαμιστών, που θέλουν την κοινωνία πιο κοντά στις ισλαμικές παραδόσεις, αλλά συνεβαλαν στον εκδημοκρατισμό της χώρας τους. Βλέπετε, πόσο συνθετα είναι τα πράγματα; Σιγουρα, η σκληρή αντιμετώπιση των διαδηλώσεων απο την αστυνομία ξεσήκωσε πολλούς προοδευτικούς, φιλελεύθερους και δημοκρατικούς ανθρώπους. Δεν πρέπει όμως να γινουν αντικείμενο εκμετάλλευσης απο μηχανισμούς του Στρατού και της κρατικής γραφειοκρατίας, που εχουν χάσει μέρος της δύναμης τους, και αποσκοπούν στην ανατροπή της κυβέρνησης Ερντογάν για να αποκτήσουν την παλιά παντοδυναμία τους. Για μας το καλύτερο είναι να έχουμε ενα γείτονα, με πολιτική σταθερότητα, με δημοκρατία και ανάπτυξη. Με ένα τέτοιο γείτονα μπορούμε να έχουμε πιο καρποφόρο διάλογο και ειρηνική συνύπαρξη.
Ερωτ: Η διοίκησις , η κατανομή της δύναμης στην πολιτική και οικονομική ζωή στα χέρια των αρχόντων και μεγαλοβιομηχάνων είναι η τυραννία των λαών;
Θ.Τ.: Τα πάντα στις κοινωνίες είναι ο συσχετισμός δυνάμεων. Όταν οι εξουσίες είναι συγκεντρωμένες σε χέρια λίγων, εχουμε μονοπώλιο ή ολιγοπώλιο δύναμης, ασφυκτικό έλεγχο των κοινωνιών, αυταρχικά καθεστώτα. Η συνεχής προσπάθεια είναι η διεύρυνση της δημοκρατίας, όχι μόνο της πολιτικής δημοκρατίας αλλά και της οικονομικής και της κοινωνικής δημοκρατίας. Οι θεσμοί στις σύγχρονες δημοκρατίες αποσκοπούν στην εξισσορρόπηση και στον έλεγχο των εξουσιών. Είναι ένας διαρκής αγώνας, που απαιτεί συμμαχίες, αλλαγές, κοινωνική εγρήγορση και συναίνεση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου