Είναι κοινός τόπος στην ελληνική κοινωνία ότι το σημερινό σύστημα άσκησης δημόσιων πολιτικών έχει αναπτυχθεί για να αντιμετωπίζει τις ανάγκες συγκεκριμένου-παρωχημένου σήμερα-οικονομικού και κοινωνικού μοντέλου. Όλοι γνωρίζουμε ότι χρειάζεται άμεσα διοικητική μεταρρύθμιση που με τόλμη θα απαντά στην κρίση αλλά και την απαξίωση των μέχρι σήμερα μεταρρυθμιστικών υποδειγμάτων. Που θα δίνει απαντήσεις σε νέου τύπου προβλήματα.
Θα είναι εμπροσθοφυλακή στην ανάκαμψη της οικονομίας αλλά και ρυθμιστής των όρων κοινής συνύπαρξης των πολιτών της χώρας μας. Που δεν θα έχει ως μέλημα την αποκατάσταση ισορροπιών που μας κρατούν σε τέλμα κινούμενης άμμου. Χρειάζονται τομές στα συστήματα και τις δομές, το κανονιστικό πλαίσιο και στο ανθρώπινο δυναμικό. Χρειαζόμαστε άμεσα δημόσια διοίκηση, εγγύηση για το δημόσιο συμφέρον, αρωγό στην ανάπτυξη. Με λειτουργία αποτελεσματική, ποιοτική και αποδοτική. Με ασφαλιστικές δικλείδες διαφανούς λειτουργίας, με πλαίσιο παραδειγματικής τιμωρίας επιόρκων για διαφθορά. Αξιοκρατική στελέχωση μετά από αξιολόγηση, αποκλείοντας το πελατειακό-κομματικό σύστημα και την αναπαραγωγή του.
Δεν παραγνωρίζω ότι έχουν γίνει βήματα προσαρμογής της δημόσιας διοίκησης στα δεδομένα της εποχής, όμως θυμίζουν το γνωστό σύνθημα «ένα βήμα εμπρός, δύο βήματα πίσω». Άμεσα πρέπει να γίνουν ρήξεις που πρέπει να αγγίξουν τον ίδιο τον πυρήνα της λειτουργίας του κεντρικού κράτους για να το καταστήσουν επιτελικό, ευέλικτο, αποκεντρωμένο, στην υπηρεσία των πολιτών. Με ενίσχυση του σχεδιαστικού του ρόλου και της παραγωγής κεντρικών δημόσιων πολιτικών καθώς και με ενίσχυση του ρυθμιστικού του ρόλου προστατεύοντας τα συλλογικά συμφέροντα από την «αυτορύθμιση των αγορών».Με αποκλεισμό της πολιτικής παρέμβασης κατά την εφαρμογή των δημόσιων πολιτικών. Όμως η δημόσια συζήτηση αντί να επικεντρωθεί στο πως θα γίνει ένα κράτος πιο λιτό, σύγχρονο και αποδοτικό σε εθνικό επίπεδο καθώς και σε περιφερειακό και τοπικό επίπεδο έχει μεταφερθεί στο πεδίο αν πρέπει να γίνουν ή όχι απολύσεις στο δημόσιο την στιγμή που όλοι παραδέχονται ότι το μεγάλο πρόβλημα δεν είναι ο αριθμός των εργαζομένων στο δημόσιο αλλά η ανορθολογική τοποθέτησή τους σε δομές και υπηρεσίες καθώς και η ελλιπής εκπαίδευσή τους. Για αυτό, πρώτη προτεραιότητα πρέπει ,κατά την γνώμη μου, να είναι το σχέδιο για κεντρική διακυβέρνηση επιτελική, ευέλικτη, που θα διαμορφώνει δημόσιες πολιτικές και προγράμματα και θα προτείνει απλουστεύσεις στις διοικητικές διαδικασίες. Που θα στελεχώνεται από υψηλών προσόντων δημόσιους λειτουργούς. Που θα υλοποιεί λειτουργικό και οργανωτικό ανασχεδιασμό με αναβάθμιση της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών στην πράξη, με συνεχή εκπαίδευση του ανθρώπινου δυναμικού. Που θα δίνει άμεση λύση μέσω της κινητικότητας στις πολιτικές της κοινωνικής συνοχής και τις αναπτυξιακές ενισχύοντας δομές και υπηρεσίες όπως τα νοσοκομεία, τις κοινωνικές δομές, τα ασφαλιστικά ταμεία, τους ελεγκτικούς μηχανισμούς ,τα δικαστήρια κ.ά. που έχουν άμεση ανάγκη προσωπικού.
Είναι προφανές ότι έχουμε ανάγκη υλοποίησης ενός ολοκληρωμένου σχεδίου τομών και μεταρρυθμίσεων που θα έχει ως στόχο σύγχρονο επιτελικό κράτος με αποκεντρωμένες υπηρεσίες που θα υπηρετούν την περιφερειακή ανάπτυξη και όχι εντυπωσιακές κινήσεις που οδηγούν σε μεγαλύτερη ύφεση τη χώρα.
Ο κ. Μακρίδης είναι γραμματέας της Νομαρχιακής Επιτροπής ΠΑΣΟΚ Θεσσαλονίκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου