Θ. Τσίκας : «Φάτε Μνημόνιο!» (των χρυσαυγιτών)

Είναι γνωστό ότι η «Χρυσή Αυγή» υπάρχει εδώ και χρόνια. Αποτέλεσε μάλιστα την ακραία εκδοχή του κλίματος εθνικισμού, ρατσισμού, ξενοφοβίας, μισαλλοδοξίας, καχυποψίας για κάθε τι διαφορετικό, περιχαράκωσης και απομονωτισμού που δημιουργήθηκε την δεκαετία του '90.

Όμως, η πρόσφατη ανάπτυξη της επιρροής της αποτέλεσε έκφραση ενός επεκτεινόμενου φαινομένου εκφασισμού της κοινωνίας μας.

Οι αποδοκιμασίες υποκατέστησαν τον διάλογο, οι πέτρες τα επιχειρήματα, οι βιαιοπραγίες την αντιπαράθεση ιδεών. Όλα κινούνται στη σφαίρα της μανιχαϊστικής διχοτόμησης «καλό-κακό».

Όταν κατέχεις το απόλυτο «καλό», δίνεις χέρι σε συμμάχους εναντίον του διαβολικού «κακού». 'Όταν θεωρείς ότι η χώρα σου βρίσκεται «υπό κατοχή», ανέχεσαι οποιονδήποτε αγωνίζεται κατά του ίδιου στόχου...


Αλλά, δυστυχώς, η νομιμοποίηση της «Χρυσής Αυγής» έγινε στις πλατείες των «Αγανακτισμένων».

Εκεί καθημερινά υπήρχε ώσμωση ιδεών μεταξύ αντιεξουσιαστών, αριστεριστών, ΣΥΡΙΖΑ, διαφόρων ακτιβιστών, παραεκκλησιαστικών, εθνικιστών και ακροδεξιών. Παρά τις σημαντικές διαφορές μεταξύ τους, εκεί ανέπτυσσαν τις θεωρίες τους για ύπαρξη συνωμοσίας κάποιων εναντίον της χώρας. Μούντζωναν τη Βουλή, αποκαλούσαν «προδότες» τους πολιτικούς, απειλούσαν με «Γουδί», έστηναν κρεμάλες!

Μα, αυτά δεν ήταν πάντα τα ιδεολογήματα, οι πρακτικές και τα συνθήματα του φασισμού;