** Το κείμενο κατατέθηκε στον εκπρόσωπο της Γενικής Διεύθυνσης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την απασχόληση, την ανεργία τον κοινωνικό αποκλεισμό κατά τη συνάντηση που είχαμε μαζί του στις Βρυξέλες ως αντιπροσωπία νέων Αυτοδιοικητικών.
Η ανεργία των νέων μαζί με την άνοδο των ακραίων πολιτικών ομάδων αποτελούν σήμερα δύο από τα μεγαλύτερα προβλήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης που θέτουν σοβαρούς κινδύνους σε όσα με πολύ κόπο και κυρίως με πολλές ανθρωποθυσίες κατέκτησε η Ευρώπη τον προηγούμενο αιώνα.
Και τα δύο ζητήματα εκτός από την στενή οικονομική ή πολιτική τους διάσταση έχουν έντονα και διάσταση δημοκρατίας καθώς στον πυρήνα της σύγχρονης δημοκρατίας είναι τα ατομικά δικαιώματα και η αξιοπρεπείς διαβίωση.
Όπως πολύ σωστά τόνισε στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής για την ανεργία των νέων ο Πρόεδρος της Γαλλίας Φρανσουά Ολάντ, σήμερα αυτό που διακυβεύεται είναι το μέλλον μιας γενιάς που έχει επηρεαστεί από τη χρόνια ανεργία.
Και είναι κατά κανόνα η γενιά 18-25 ετών και ακολουθεί η 26-35.
Σύμφωνα με τα πρόσφατα στοιχεία της Eurostat για την ανεργία των νέων ο μέσος όρος στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι 24,4%, ποσοστό σχεδόν διπλάσιο από τον Ευρωπαϊκό μέσο όρο ανεργίας 10,9%.
Την ίδια στιγμή αυτό το 24,4% κρύβει απίστευτες ανισόκατανομές στις Ευρωπαϊκές χώρες.
Από τη μία τα ποσοστά ανεργίας των νέων ανθρώπων σε ορισμένες χώρες όπως η Γερμανία είναι (7,8%), στην Αυστρία (9,4%) και στην Ολλανδία (11,6%) δηλαδή κάτω από το μέσο όρο ανεργίας όλων των ηλικιών στις Ευρωπαϊκές χώρες, στις χώρες της οικονομική κρίσης η ανεργία των νέων είναι πολλαπλάσια. Συγκεκριμένα στην Ελλάδα 58%, τον Αύγουστο και στην Ισπανία (57,4%).
Δεδομένου ότι στις χώρες του νότου της Ευρωπαϊκής ένωσης η κρίση διανύει ήδη τον 5ο χρόνο σε Ελλάδα και 3ο σχεδόν χρόνο σε Ισπανία, Πορτογαλία, Ιταλία και η έξοδος από το σημερινό οικονομικό αδιέξοδο θα απαιτήσει ακόμη αρκετά χρόνια στο πλαίσιο της συγκεκριμένης ακολουθούμενης πολιτικής.
Ο κίνδυνος πλέον μια ολόκληρη γενιά να γίνει θυσία στην κρίση είναι κάτι παραπάνω από πιθανός.
Γνωρίζουμε καλά πως δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις. Είναι επίσης κοινή παραδοχή πως οι λύσεις δεν μπορούν να δοθούν μεμονωμένα από μια χώρα. Ειδικότερα δε για τις χώρες μέλη της Ευρωζώνης οι κοινοί δημοσιονομικοί κανόνες δημιουργούν πραγματικότητες που δεν υπάρχει αντίστοιχο οικονομικό, τραπεζικό, αναπτυξιακό και εργασιακό, κανονιστικό πλαίσιο για να μπορέσουν να συσχετιστούν.
Ως εκ τούτου τα μέτρα αντιμετώπισης του προβλήματος είναι κατά τη γνώμη μας και μέτρα άμεσων παρεμβάσεων στο ζήτημα της ανεργίας αλλά και μέτρα έμμεσων παρεμβάσεων που θα διαμορφώσουν ένα διαφορετικό πλαίσιο οικονομικής και πολιτικής λειτουργίας.
Αυτό σημαίνει πως η Ευρωπαϊκή Ένωση κατά τη γνώμη μας πρέπει να επενδύσει περισσότερο στο μέλλον από το να βλέπει τις γενιές της να εξαφανίζονται υπό το βάρος της οικονομικής κρίσης και νέες περιφερειακές οικονομικές δυνάμεις να αξιοποιούν τις ευκαιρίες της εποχής μας.
Γενιές νέων ανθρώπων με υψηλή κατάρτιση και τεράστιο πολιτισμικό που μπορούν να αποτελέσουν την ατμομηχανή που θα κινεί την Ευρώπη σε αναπτυξιακή τροχιά! Αντί αυτού οι νέοι σήμερα είναι στην πλειονότητα τους άνεργοι ή υποαπασχολούμενοι, ετεροαπασχολούμενοι και συνήθως χαμηλά αμειβόμενοι!
Σε αυτό το πλαίσιο θεωρούμε ότι η σημερινή ηγεσία της Ε.Ε δεν αντιλαμβάνεται την ουσία του προβλήματος και κινείται σε λάθος κατεύθυνση. Η μείωση του Προϋπολογισμού της Ε.Ε για πρώτη φορά όσαν ορισμένοι να θέλουν από δω και πέρα να είναι λιγότερα αυτά που διαμορφώνουν Περισσότερο Ευρώπη και κοινή προοπτική.
Η εν γένει ακολουθουμένη πολιτική που επενδύει στην λιτότατα και την δογματική δημοσιονομική πειθαρχία θεωρούμε ότι εκτός από επώδυνη, ως προς την ένταση της, για μεγάλο τμήμα του Ευρωπαϊκού πληθυσμού, στερεί ευκαιρίες και κρίσιμο χρόνο για την Ευρώπη από τις πραγματικές ευκαιρίες της εποχής μας. Η Ευρώπη κινδυνεύει από ένα οικονομικό και πολιτικό προτεσταντισμό που τείνει να την θέσει στο περιθώριο το εξελίξεων ενώ οι σημαντικές αποφάσεις τις συχνά λαμβάνονται από πολύ στενούς κύκλους στα όρια της θεσμικότητας και της δημοκρατικότητας.
Η αγορά από μόνη της δεν μπορεί να δώσει τις απαιτούμενες λύσεις. Απόψεις όπως αυτή της Κακγελαρίου της Γερμανίας Άνγκελα Μερκελ πως οι θέσεις εργασίας μπορούν να δημιουργηθούν μόνο από την αγορά, στηρίζονται σε νεοφιλελεύθερους δογματισμούς που ιστορικά έχουν διαψευστεί.
Πιστεύουμε πως σχεδόν 6 χρόνια μετά τη Συνθήκη της Λισσαβώνας και την τρέχουσα οικονομική κρίση ζητήματα όπως η Τραπεζική ενοποίηση, η κοινή φορολογία, η κοινή εργατική και μισθολογική πολιτική, η αλληλεγγύη, οι επενδύσεις στην έρευνα και την καινοτομία, πρέπει να τεθούν ως ζητήματα πρώτης γραμμής.
Εμείς πιστεύουμε πως η Ε.Ε. αντί να εξαγγέλλει προγράμματα επιμόρφωσης, λύσεις τύπου 5μήνων stage, πρέπει πρώτα να προσδιορίσει με σαφήνεια ποια είναι η στόχευση της για το μελλοντικό παραγωγικό μοντέλο. Είναι η ώρα να εξετασθεί σοβαρά ποιος είναι ο ρόλος της Ένωσης συνολικά, αλλά και του κάθε κράτους μέλους στο νέο παγκόσμιο καταμερισμό εργασίας που διαμορφώνεται.
Για μας το δίλημμα περισσότερο ή λιγότερο Ευρώπη είναι επί της ουσίας αν ερώτημα επιλογής ανάμεσα στην Ευρώπη του προηγούμενου αιώνα και στην Ευρώπη των πραγματικών δυνατοτήτων της.
Στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής οι Ευρωπαίοι ηγέτες έθεσαν τρεις άξονες για την αντιμετώπιση της ανεργίας των νέων:
1. Την επιμόρφωση, ώστε να εξασφαλισθεί για τους νέους η κατάλληλη επαγγελματική κατάρτιση για τα επαγγέλματα του σήμερα και του αύριο.
2. Την ένταξη στην απασχόληση, ιδιαίτερα για τους νέους που έχουν δυσκολίες και για μεγάλο διάστημα απομακρυσμένοι από την αγορά εργασίας.
3. Την δημιουργία απασχόλησης και την διευκόλυνση της σύστασης επιχειρήσεων από τους νέους μέσω απλούστευσης των προϋποθέσεων και της μείωσης της γραφειοκρατίας.
Εμείς πιστεύουμε ότι επιπρόσθετα πρέπει να τεθούν ορισμένες ακόμη διαστάσεις όπως:
1. Κατηγοριοποίηση της ανεργίας των νέων σε δύο μεγάλες κατηγορίες. Αυτών που έχουν δυσκολία εισόδου στην αγορά και απόκτησης εργασιακής εμπειρίας 18-25 και όσων με βάση τα αυξημένα προσόντα και την έλλειψη θέσεων εργασίας δεν μπορούν να βρουν δουλειά για διάστημα άνω των 4-6 μηνών και είναι σε ηλικίες 26-35.
2. Ρήτρα ανεργίας. Τα προγράμματα αντιμετώπισης της ανεργίας να κατανέμονται με βάση το ύψος της ανεργίας ανά χώρα ή περιφέρεια.
3. Χρηματοδότηση της εργασιακής κινητικότητας. Να μπορεί δηλαδή ο άνεργος για ένα διάστημα 6-12 μηνών να εργαστεί σε άλλη Ευρωπαϊκή χώρα, στον ιδιωτικό τομέα.
4. Απευθείας χρηματοδοτήσεις για δημιουργία νέων επιχειρήσεων σε νέους ανέργους και Συμβουλευτική υποστήριξη σε συγκεκριμένους κλάδους της οικονομίας που έχουν αυξημένες προοπτικές, εξαγωγικό χαρακτήρα, καινοτομία, ένταση γνώσης.
5. Ισχυρά φορολογικά και ασφαλιστικά κίνητρα.
6. Δυνατότητα επιχειρηματικής σύμπραξης με αυξημένες ενισχύσεις σε εταιρίες ανέργων από δύο ή περισσότερες χώρες.
7. Νέα εργαλεία για την έγκαιρη διάγνωση των τάσεων στην αγορά εργασίας και την αγορά του επιχειρείν
8. Μόνιμες δομές συνεργασίας των Εθνικών Οργανισμών Απασχόλησης και Επιχειρηματικότητας
9. Αύξηση των επενδύσεων στην έρευνα και ανάπτυξη σε Ευρωπαϊκό επίπεδο
10. Προγράμματα ενίσχυσης των Αυτοδιοικητικών οργανισμών για την μεταξύ τους συνεργασία και τις τοπικές πολιτικές αντιμετώπισης της ανεργίας
11. Μόνιμες δομές διαβούλευσης και συνεργασίας Αυτοδιοικητικών Οργανισμών με την Επιτροπή Περιφερειών
12. Πρόνοια στα Ευρωπαϊκά προγράμματα για την πρόσληψη επιστημονικού προσωπικού για την υλοποίηση Ευρωπαϊκών προγραμμάτων από την Αυτοδιοίκηση.
Ως νέοι άνθρωποι και νέοι Αυτοδιοικητικοί, καθώς εκλεγήκαμε όλοι μας για πρώτη φορά στις Αυτοδιοικητικές εκλογές του 2010, αντιμετωπίζουμε καθημερινά, την πραγματικότητα που πολλές φορές ξεπερνά τους αριθμούς.
Με αφορμή τις επικείμενες Ευρωεκλογές θεωρούμε ότι η ανεργία των νέων και η τοπική ανάπτυξη πρέπει να αποτελέσουν μαζί με τους περιορισμούς στους οποίους υπόκεινται οι Δημοκρατίες μας και τις απειλές από τις ακραίες φωνές, πρέπει να αποτελέσουν το βασικό αντικείμενο συζήτησης των επικείμενων Ευρωεκλογών.
Ως νέοι άνθρωπου που πιστεύουμε στην αξία της συμμετοχής και πως μέσα από αυτήν μπορούμε να διασφαλίσουμε ένα καλύτερο μέλλον για τους συμπολίτες μας και ειδικότερα για τη νέα γενιά είμαστε βαθιά πεπεισμένοι πως μόνο μέσα από μια Ευρώπη της συμμετοχής, της αλληλεγγύης, της Δημοκρατίας, της επένδυσης στις ευκαιρίες, μπορούμε να εγγυηθούμε ένα καλύτερο μέλλον για τους πολίτες.
1. Αλεξάνδρα Καλεντζίδου, Δημοτική Σύμβουλος Ορεστιάδας
2. Μαρία Τσέλιου, Δημοτική Σύμβουλος Μοσχάτου Ταύρου
3. Κορακίδης Οδυσσέας, Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Αλίμου
4. Γεωργαντάς Γιάννης, Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Αθηναίων
5. Αλεβίζος Δημήτρης, Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Γλυφάδας
6. Εμιρζάς Γιάννης, Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Καλλιθέα
7. Βρεττός Μιχάλης, Αντιδήμαρχος Δήμου Αχαρνών
8. Δημητρόπουλος Άγγελος, Δημοτικός Δύμβουλος Δήμου Ηλιούπολης
9. Καλογιαννάκης Μιχάλης, Αντιδήμαρχος Ζωγράφου
10. Στεργίου Ανδρέας, Αντιδήμαρχος Δήμου Ζωγράφου
11. Αναλυτής Στάθης Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Γλυφάδας
12. Καψάλης Απόστολης, Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Τανάγρας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου