Τα είχαμε πει, κάποιοι μας αποκαλούσαν επικίνδυνους ...

Όταν η κίνηση 75 ΠΑΣΟΚ από το συνέδριο και μετά μιλούσε για προοδευτικές συνεργασίες κάποιοι στην ηγετική ομάδα, σχολίαζαν : "τα παιδιά είναι επικίνδυνα "

Παραθέτουμε απόσπασμα με τις θέσεις μας από το κείμενο της Κίνησης των 75 που υπέγραψαν πάνω από 800 στελέχη τον Οκτώβρη του 2013 :

Μια άλλη πολιτική με ξεκάθαρο προοδευτικό πρόσημο.

Η χώρα χρειάζεται μια άλλη πολιτική, που θα επιδιώκει τις ΜΕΓΑΛΕΣ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ που έχει ανάγκη το κράτος, η οικονομία, η παραγωγική συγκρότηση της χώρας, με διασφάλιση της κοινωνικής δικαιοσύνης και της προστασίας των ασθενέστερων κοινωνικών ομάδων.

Θέλουμε μια Ελλάδα παραγωγική, χωρίς δανειστές, αλλά και χωρίς την ανάγκη να ζούμε με δανεικά.

Θέλουμε το κράτος να διασφαλίζει τα αναγκαία κοινωνικά αγαθά, χωρίς μονοπωλιακές αντιλήψεις και με ανταγωνισμό του ιδιωτικού τομέα. Αρνούμαστε, όμως, τη λογική της ιδιωτικοποίησης των πάντων και δεν είμαστε υπέρ των κρατικών μονοπωλίων. Εκφράζουμε την αντίθεση μας στην ιδιωτικοποίηση του νερού, των λιμανιών και των σιδηρόδρομων που προωθεί η Κυβέρνηση Σαμαρά.

Είναι γνωστό ότι σε όλη την υπόλοιπη Ευρώπη, αγαθά όπως το νερό και τα μέσα συγκοινωνιών, όπως ο σιδηρόδρομος, δεν έχουν παραχωρηθεί βορρά στους ιδιώτες. Όπου παραχωρήθηκαν, υπήρξε αντίστοιχα τεράστια αύξηση στην τιμή των τιμολογίων και μεγάλος αριθμός ατυχημάτων στους σιδηροδρόμους. Κανένα ευρωπαϊκό λιμάνι δεν έχει ιδιωτικοποιηθεί, με εξαίρεση  3 λιμάνια στην Αγγλία επί Θάτσερ. Η Κυβέρνηση ξεπερνάει και αυτό το ίδιο το Μνημόνιο ΙΙΙ, το οποίο όχι μόνο δεν επιβάλλει πώληση των μετοχών του ΟΛΠ που ανήκουν στο Δημόσιο, αλλά αναφέρει ρητά ότι τάσσεται υπέρ των πολιτικών παραχώρησης, όπως γίνεται σ’ όλο τον κόσμο. Άλλωστε, τα λιμάνια στις χώρες της Ε.Ε. από άποψη μετοχικής σύνθεσης είναι:

●        κατά 90% δημόσιου χαρακτήρα

●        κατά 7% πλήρως κρατικά και μόνο

●        κατά 3% πλήρως ιδιωτικά.

Πρωταρχική μας άποψη είναι ότι, τα λιμάνια αποτελούν μηχανές ανάπτυξης για την χώρα. Πιθανώς, για ορισμένα από αυτά, θα μπορούσε να εξετασθεί η παραχώρηση «πακέτου» μετοχών σε εξειδικευμένους φορείς διαχείρισης, με βάση την δυναμικότητά τους. Όμως, σε καμία  περίπτωση δεν είναι δυνατό να ξεπουληθούν σε επενδυτικά funts, για να καλύψουν τιςαποτυχίες του ΤΑΙΠΕΔ και τα λάθη της Κυβέρνησης.

Με ανησυχία και θλίψη παρακολουθούμε την κυβέρνηση να αποδομεί ότι απέμεινε από το κοινωνικό κράτος, με την πολιτική που ασκεί στον τομέα της υγείας και της παιδείας.

✓ Θέλουμε αλλαγή στο κράτος και στην κοινωνία με Διαύγεια, Διαφάνεια, Σχέδιο και μετρήσιμα αποτελέσματα. Όχι αλλαγές καθ’ υπαγόρευση ή για επικοινωνιακή σκοπιμότητα.

✓ Θέλουμε επιχειρηματικές προσπάθειες με κανόνες και διαφάνεια, αλλά είμαστε απέναντι στους κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες.

✓ Θέλουμε ένα τραπεζικό σύστημα με ουσιαστική εποπτεία, για τη διασφάλιση του δημόσιου συμφέροντος και τήρηση κοινών κανόνων για κάθε επιχείρηση.

✓ Δεν θέλουμε τραπεζίτες που λειτουργούν με αδιαφάνεια και για την «πάρτη» τους.

✓ Θέλουμε η ανάπτυξη να έρθει με εγγύηση ότι θα συνδυάζεται με νέες θέσεις εργασίας  και λέμε όχι στην απλή οικονομική μεγέθυνση.

✓ Θέλουμε να διατηρήσουμε το κεκτημένο της θέσης της χώρας μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το ευρώ.

✓ Θέλουμε να δώσουμε τη μάχη μαζί με άλλους προοδευτικούς Ευρωπαίους, για μια Ευρώπη που θα προστατεύει τους πολίτες της και δεν θα υποτάσσεται στις αγορές.

✓ Θέλουμε μια Ευρώπη που θα επιδιώξει μια ΝΕΑ ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ανάμεσα στα κράτη και τους λαούς της, για μια νέα πορεία σε οικονομικό, κοινωνικό και θεσμικό επίπεδο.

✓ Θέλουμε να προχωρήσει άμεσα η τραπεζική ένωση που είναι επιτακτικά αναγκαία. Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε με ευρώ ή τραπεζικό σύστημα πολλών ταχυτήτων στην Ευρωζώνη.

✓ Θέλουμε να τερματιστεί η επιζήμια πρακτική των διαφορετικών επιτοκίων δανεισμού μεταξύ των κρατών μελών και να προωθηθεί άμεσα το ευρωομόλογο.

Οι Γερμανοί και οι υπόλοιποι Βορειοευρωπαίοι, πρέπει να διδαχθούν από το παράδειγμα της ανάκαμψης της μεταπολεμικής Γερμανίας, μέσω του Σχεδίου Μάρσαλ και να συναποδεχθούν ότι, για να ανακάμψει συνολικά η Ευρώπη, χρειάζεται ένα Ευρωπαϊκό Σχέδιο τύπου Μάρσαλ.

Ακόμη και ο υποψήφιος Καγκελάριος των Γερμανών Σοσιαλδημοκρατών Πέερ Στάϊνμπρουκ ομολογεί:

«Βεβαίως χρειάζεται η εξυγίανση των προϋπολογισμών, αλλά όχι σε θανατηφόρα για αυτές τις χώρες δόση. Θα πρέπει να συνοδεύεται από κίνητρα, από ένα "Σχέδιο Μάρσαλ 2"».

Χρειάζεται δημιουργία Μετώπου Εθνικής Συνευθύνης και Συνεννόησης, από όλα τα κόμματα του δημοκρατικού φάσματος, με στόχο το οριστικό τέλος των μνημονίων το 2014 και τον αποκλεισμό κάθε ενδεχόμενου νέων μνημονίων ή νέων μέτρων.

Με αντίληψη εθνικής συναίνεσης και οχι με διχαστικές λογικές, μπορεί να υπάρξει οριστική έξοδος από τη μέχρι σήμερα ασκούμενη πολιτική και προσπάθεια να ανοίξουμε ένα διαφορετικό δρόμο για τη χώρα και την κοινωνία.

Η διαγραφή μέρους του χρέους, παράλληλα με την περαιτέρω επιμήκυνση και μείωση των επιτοκίων, είναι προϋπόθεση για την έξοδο από τα μνημόνια εντός του ΄14

Το οριστικό τέλος του μνημονίου, συνδέεται με την έξοδο της χώρας στις αγορές και τη δυνατότητα της να δανείζεται με χαμηλά επιτόκια. Για να επιτευχθεί αυτός ο στρατηγικός στόχος μέσα στο 2014, πρέπει να πετύχουμε πραγματικά πρωτογενή πλεονάσματα το 2013, να φύγουμε από την ύφεση και να σημειώσουμε θετικό πρόσημο ανάπτυξης μέσα στο επόμενο έτος. Και όπως σημειώνει η πρόσφατη Έκθεση (Οκτωβρίου 2013) του Γραφείου Προϋπολογισμού του Κράτους της Βουλής των Ελλήνων (βλ. σελίδα 8)

«Η αριθμητική του χρέους είναι εναντίον μας, η χώρα είναι αδύνατον να επιστρέψει στις αγορές κεφαλαίου για να αναχρηματοδοτήσει το τεράστιος χρέος της, 321 δις ευρώ στο τέλος του ΄13 σύμφωνα με τις ίδιες εκτιμήσεις, με λογικούς όρους. Το μέγεθος του θα λειτουργεί αποτρεπτικά για τους μελλοντικούς δανειστές». Και προτείνει « η οργανωμένη διαγραφή μέρους του χρέους εντός της Ε..Ε και της Ευρωζώνης θα δημιουργούσε νέα δεδομένα».

Αυτό ακριβώς προτείνουμε και εμείς.

Είναι ευθύνη της Κυβέρνησης και των κομμάτων που την συναπαρτίζουν, να ιεραρχήσουμε ως απόλυτη Εθνική προτεραιότητα την μερική διαγραφή του κρατικού χρέους εκ μέρους των λοιπών χωρών της ΕΕ, παράλληλα με την περαιτέρω επιμήκυνση και την μείωση των επιτοκίων, ώστε να καταστεί βιώσιμο το χρέος και να εξέλθει η χώρα στις αγορές .

Άλλωστε, είναι αδιανόητο, οι εκπρόσωποι της πρώην «υστερικής –αντιμνημονιακής» ρητορείας του κ. Σαμαρά και άλλων, να καταγγέλλουν το 2011 την Κυβέρνηση Παπανδρέου - παρά την επίτευξη «κούρεματος» πολύ πάνω από 50% του ιδιωτικού χρέους  - και σήμερα να μην προβάλουν επιτακτικά την από πολλούς διεθνείς οικονομικούς οργανισμούς, αλλά και το αρμόδιο Γραφείο της Βουλής, προτεινόμενη μερική διαγραφή του σημερινού κρατικού χρέους.

Να θυμίσουμε ότι τα πρόσωπα που αποτελούν το γραφείο της Βουλής για τον Κρατικό προϋπολογισμό, είναι διορισμένα από το σημερινό Προεδρείο της Βουλής.

Ο ρόλος του ΠΑΣΟΚ και η ιστορική αποστολή της Δημοκρατικής Παράταξης

Η σημερινή κατάσταση δεν είναι η μοίρα του ΠΑΣΟΚ.

Όσοι βολεύονται με ένα «μικρό» ΠΑΣΟΚ, αποκομμένο από την κοινωνία, μαγαζάκι για προσωπικά παιχνίδια, αγνοούν ότι η Δημοκρατική Παράταξη δεν ήταν ποτέ μικρή σε αυτόν τον τόπο.

Διαμόρφωσε τη νεότερη ιστορία της πατρίδας μας, γιατί εξέφρασε τις πιο δημιουργικές δυνάμεις του τόπου και συνδέθηκε μαζί τους. Την κοινωνία που ασφυκτιούσε έξω από τα «συστήματα», τη νεολαία και τους μη προνομιούχους.

Το ΠΑΣΟΚ είχε και έχει ως σταθερά εκφρασμένη βούληση να μην προκαλέσει πολιτική αστάθεια, θέση με πολιτικό κόστος. Δεν είχε όμως την ίδια στάση ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας,  που έκανε τα πάντα για να ρίξει μια εκλεγμένη Κυβέρνηση και - ακόμη και όταν εκλέχτηκε - διακινδύνευε την προοπτική της χώρας, με βάση τους μικροπολιτικούς του σχεδιασμούς, με χαρακτηριστικότερη περίπτωση αυτή της ΕΡΤ.

Για μας, όμως, δεν ήταν μονόδρομος η πλήρης ένταξη του ΠΑΣΟΚ στην Κυβέρνηση και η πλήρης συμπόρευση με την Ν.Δ.

Υπήρχαν εναλλακτικές που αποκλείστηκαν.

Η χώρα θα μπορούσε να συνεχίσει με Οικουμενική Κυβέρνηση ή με το ΠΑΣΟΚ να παρέχει απλώς Κοινοβουλευτική ψήφο εμπιστοσύνης, υπό συγκεκριμένους όρους και εγγυήσεις, βάζοντας διαφανείς, πράσινες γραμμές προγραμματικής συνεργασίας.

Η είσοδος άλλωστε του ΠΑΣΟΚ στην Κυβέρνηση Σαμαρά, χωρίς πρώτα να έχουν συμφωνηθεί οι προϋποθέσεις και οι όροι αυτής της συμφωνίας, τραυματίζει την αξιοπιστία αυτής της συγκατοίκησης. Δεν ανήκει στην προοδευτική αντίληψη η πρακτική, πρώτα να μοιράζονται οι καρέκλες και μετά να συμφωνούνται οι πολιτικές.

Οι δημοκρατικοί πολίτες αντιδρούν στην ταύτιση Νέας Δημοκρατίας – ΠΑΣΟΚ, γιατί έχουν το ένστικτο της ανάγκης αναγέννησης της δημοκρατικής παράταξης. Απαιτούν, επίσης, να υπάρξει ιδεολογικό και πολιτικό πρόσημο διαφοροποίησης από τη Δεξιά, στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση.

Όσοι ονειρεύονται μια στρατηγική παγίωσης της συνεργασίας με την δεξιά, με ή χωρίς «Ευρωπαϊκή παράταξη», «Νέα Ελλάδα» κλπ, λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο.

●        Η στρατηγική του ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί παρά να είναι η επαναθεμελιώση των σχέσεων του με τους πολίτες  και η ανασυγκρότηση της μεγάλης Δημοκρατικής παράταξης.

●          Η στρατηγική του ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να μην περιλαμβάνει το ποιους υπηρετούμε και με ποιους συγκρουόμαστε.

●          Η στρατηγική του ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να βάζει σε δεύτερη μοίρα τη διαρκή προσπάθεια επαναγεφύρωσης των σχέσεων μας με τις άλλες προοδευτικές δυνάμεις της Αριστεράς και της Κεντροαριστεράς.

 Η σύγχρονη Κεντροαριστερά δεν προκύπτει με αποκλεισμούς και δεν εξαντλείται σε επιλεκτικές συγκολλήσεις κορυφής. Ούτε μπορεί να στοχεύει σε ικανοποίηση εγωκεντρικών σχεδιασμών επιβίωσης ή προσωπικής ανέλιξης μεμονωμένων στελεχών. Η αναγέννηση της προοδευτικής δημοκρατικής παράταξης θα προκύψει, κυρίως, με συγκλίσεις μέσα στην κοινωνία. Με λαϊκή ενότητα, πάνω σε ένα προοδευτικό πλαίσιο πολιτικών αλλαγών.

Το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί παρά να πρωταγωνιστεί στον Αγώνα για πρόοδο και αλλαγή στη χώρα.

Να πρωτοστατεί στο σχηματισμό κυβερνήσεων συνεργασίας για πολιτική και κυβερνητική σταθερότητα με ξεκάθαρο προοδευτικό πρόσημο.

Δεν κόβουμε τις γέφυρες με την αριστερά, αλλά και δεν τρέφουμε αυταπάτες, για το πώς μας αντιμετώπισαν ως ΠΑΣΟΚ, ότι πολιτικά επιδιώκουν να μας «κατασπαράξουν», να μας αφομοιώσουν, να μας καταστήσουν συμπληρωματικό μέγεθος. Αυτό το επιδιώκει τόσο η δεξιά όσο και η αριστερή συντήρηση.

Δεν δίνουμε σε κανένα «λευκή επιταγή».

Για αυτό ασκούμε κριτική στη σημερινή ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, που αποδέχθηκε να στηρίξει την κυβέρνηση Σαμαρά, χωρίς να προηγηθεί προγραμματικό πλαίσιο συμφωνίας.

 Διαφωνούμε πλήρως και με όσους λένε ότι το ΠΑΣΟΚ πρέπει να συνεργάζεται προς τα δεξιά, όσους «μετά βδελυγμίας» απορρίπτουν κάθε προοπτική μελλοντικής προγραμματικής συμφωνίας με τις άλλες δυνάμεις της αριστεράς και της κεντροαριστεράς. Ό,τι μπορεί να δώσει ασφάλεια, σταθερότητα, ανάπτυξη με δημιουργία θέσεων εργασίας, μέσα στο ευρωπαϊκό πλαίσιο και το ευρώ, το ΠΑΣΟΚ οφείλει να το στηρίζει και να επιδιώκει την διασφάλιση και υλοποίηση του. Και με τον πολιτικό του λόγο να λειτουργεί ως δύναμη εγγύησης της Δημοκρατίας, της πολυφωνίας, της σταθερότητας και της διασφάλισης των προοδευτικών μεταρρυθμίσεων με ανθρώπινο πρόσωπο.

Λέμε ξεκάθαρα, λοιπόν, σε όσους μας ρωτάνε τι προτείνουμε:

  Ο κύκλος της κρίσης πρέπει να κλείσει.

✓       Τώρα πρέπει να πάμε στον κύκλο της ανάπτυξης με αλλαγή πολιτικής

✓       Αυτή την άλλη πολιτική αποδείχτηκε ότι δεν μπορεί να την υλοποιήσει η Κυβέρνηση Σαμαρά.

✓       Χρειάζεται μια άλλη κυβέρνηση με προοδευτικό πρόσημο.

      Και πρέπει να το επιδιώξουμε, για να αποφύγουμε την κοινωνική έκρηξη.

      Χρειαζόμαστε ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο, στο οποίο μπορούμε να χτίσουμε μια δίκαιη

       Ελλάδα, με μέλλον για τις νέες γενιές.

      Να στηρίξουμε την Ελλάδα της εργασίας, της παραγωγής, της εξωστρέφειας, της δημιουργίας   

       από τους νέους ανθρώπους.

●   Για την προάσπιση του μέλλοντος της πατρίδας είμαστε έτοιμοι να συγκρουστούμε με Τραπεζικά, Οικονομικά κατεστημένα και Συστήματα μέσα στη Δικαιοσύνη και το Δημόσιο, εάν αυτά συνεχίσουν πρακτικές του παρελθόντος και δεν σταθούν στο ύψος του πατριωτικού καθήκοντος που επιβάλλει η συγκυρία. Συγκρούσεις με όλους εκείνους που αναχαιτίζουν, υπονομεύουν, χωνεύουν, υφαρπάζουν και παρεμποδίζουν τη διεύρυνση του πλούτου στη χώρα, με αποτέλεσμα να την πληρώνουν οι εύκολοι στόχοι, οι αδύναμοι και οι άνθρωποι της πραγματικής δημιουργίας που έγιναν και τα μεγάλα θύματα της κρίσης.

●  Επανατοποθέτηση της πολιτικής πάνω από την οικονομική διαπλοκή και τα συμφέροντα που βουλιάζουν τη χώρα.  Ξεσκέπασμα όλων εκείνων που μέσα από το πολιτικό σύστημα συνεχίζουν να τους υπηρετούν. Που αντιπάλεψαν κάθε δημοκρατική μεταρρύθμιση, κάθε δημοκρατική έκφραση, όπως το δημοψήφισμα. Που σκόρπισαν το μίσος και  το «όλοι ίδιοι είναι», για να εξυπηρετούν ανενόχλητοι τα συμφέροντα τους, σε βάρος των πολλών και του τόπου.

Η ελπίδα είναι στα χέρια μας,

 αρκεί να παλέψουμε ενάντια στις εστίες της συντήρησης και της φθοράς.

Το διακύβευμα είναι η Δημοκρατία,

οι επόμενες γενιές και  η πλήρης επανάκαμψη της χώρας.