ΌΧΙ στην «αλλαγή του τρόπου επαφής με την τρόικα» ΝΑΙ στον τερματισμό της

Πάνε σχεδόν τρία χρόνια, όταν πρότεινα στο Υπουργικό Συμβούλιο, η επαφή με την τρόικα να πάψει να διενεργείται με το γνωστό τρόπο, ο οποίος δοκίμαζε τα, ήδη τσιτωμένα, νεύρα του ελληνικού λαού. Υπενθυμίζω ότι, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, με αρχηγούς και τότε τους κυρίους Σαμαρά και Τσίπρα αντιστοίχως, περνούσαν την «αντι μνημονιακή» τους περίοδο και, σε συγχορδία με «γνωστούς άγνωστους» κύκλους που ποντάριζαν υπέρ της άτακτης χρεοκοπίας, ενίσχυαν την ανασφάλεια που προκαλούσαν οι επισκέψεις αυτές, για ψηφοθηρικούς λόγους. Λίγο αργότερα, η κυβέρνηση Γιώργου Παπανδρέου ανατράπηκε και η πρότασή μου αυτή δεν υιοθετήθηκε.

Η, εδώ και λίγο καιρό, απόπειρα οικειοποίησης της πατρότητας της πρότασης από τον κύριο Βενιζέλο είναι, από πολιτική άποψη, ασήμαντη. Αυτό που έχει όμως σημασία είναι ότι, στις σημερινές συνθήκες, «αλλαγή του τρόπου επαφής με τη τρόικα» έχει εντελώς διαφορετικό περιεχόμενο, με αρνητικές επιπτώσεις στο εθνικό και δημόσιο συμφέρον. Πραγματικά, πριν τρία χρόνια, με επικείμενη συμφωνία για δεύτερη δανειακή σύμβαση, υπήρχε ευκαιρία και είχε νόημα, οι προβλεπόμενες στο πλαίσιό της, τακτές επαφές με τους δανειστές να υπακούουν σε κανόνες και ρυθμίσεις. Σήμερα όμως, τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά : η σύμβαση που συμφωνήθηκε τότε ολοκληρώνεται και, συνεπώς, επιβάλλεται να τερματιστούν και οι επαφές που τη παρακολουθούν. Μόνη εκκρεμότητα ουσίας από τη σύμβαση αυτή παραμένει η, αδικαιολόγητα ανεκπλήρωτη, υποχρέωση των δανειστών μας να πραγματοποιήσουν μείωση του δημοσίου χρέους μας. Εξ άλλου, όπως επίσης έχει συμφωνηθεί, η Ελλάδα, ως ισότιμο μέλος της ζώνης του ΕΥΡΩ, επιτηρείται πια με τους ενιαίους κανόνες που ισχύουν για όλους, ανεξαιρέτως.


Άρα, συνομιλητές μας πια είναι τα μέλη των οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της ζώνης του ΕΥΡΩ και όχι η «τρόικα». Τόπος διεξαγωγής των συνομιλιών είναι ο χώρος σύγκλησης θεσμικών ευρωπαϊκών οργάνων και όχι κυβερνητικά κτίρια στην Αθήνα. Και πηγές πληροφόρησης όλων μας, για όλα και για όλους είναι τα ευρωπαϊκά ΜΜΕ (μεταξύ των οποίων και τα ελληνικά) και όχι εγχώριοι παραγωγοί εντυπώσεων στην υπηρεσία μικρών σκοπιμοτήτων.  

Η αλήθεια είναι λοιπόν ότι «αλλαγή του τρόπου επαφής με τη τρόικα» είναι ψευδώνυμο της συνέχισης της επαφής αυτής, ενώ είναι επιβεβλημένος ο τερματισμός της. Και «συνέχιση της επαφής» σημαίνει συζήτηση γύρω από θέματα εθνικής μας κυριαρχίας, μεταξύ μη νομιμοποιημένων συνομιλητών και μάλιστα με απροσδιόριστο το επιδιωκόμενο όφελος από τη πλευρά μας. Αλλά αυτή η επαπειλούμενη απαράδεκτη εξέλιξη είναι αναπόφευκτη συνέπεια της κυβερνητικής γραμμής της «αναδιαπραγμάτευσης» στην οποία, δυστυχώς, έχει προσχωρήσει πια και ο ΣΥΡΙΖΑ. Εκτιμώ ότι, όπως ναυάγησε το «τρίτο μνημόνιο» θα ναυαγήσει και η μεταμφίεσή του σε «αναδιαπραγμάτευση». Μόνο που αυτό δεν θα συμβεί από μόνο του, ούτε μέσω εναλλακτικών της απελπισίας και του αυτοχειριασμού. Θα γίνει πραγματικότητα από δυνάμεις που προασπίζουν τα εθνικά συμφέροντα, αντί  να τα συζητούν αναίτια, άσκοπα και άτοπα. Οι δυνάμεις αυτές υπάρχουν και είναι η ώρα να αποκτήσουν τη δική τους πολιτική έκφραση.