Ανοιχτό συνέδριο της βάσης του ΠΑΣΟΚ, που θα εκφραστεί μέσω κάλπης για το όνομα, τα σύμβολα, τις πολιτικές, τις συμμαχίες και το θέμα της ηγεσίας, προτείνει ο Δημήτρης Ρέππας. Παίρνει σαφείς αποστάσεις από το εγχείρημα της Δημοκρατικής Παράταξης και προτείνει έναν άλλο προσανατολισμό στο ΠΑΣΟΚ, υπογραμμίζοντας την ανάγκη να έχει ανοιχτή πόρτα σε όσους αναγνωρίζουν τον εαυτό τους στην Κεντροαριστερά αλλά έχουν βρει προσωρινή εκλογική στέγη στον ΣΥΡΙΖΑ.
Τρικυμιώδης η πρώτη προσπάθεια για τα γεννητούρια της Δημοκρατικής Παράταξης. Το κλίμα αντιπαράθεσης συμβάλλει στην προοπτική του χώρου;
Θα άξιζε στο ΠΑΣΟΚ μια διαφορετική επετειακή έκφραση, αντάξια της ιστορίας του και των ανθρώπων που έχουν μπολιαστεί με τις αρχές του. Ιδίως σε μια περίοδο με στοιχεία ανθρωπιστικής κρίσης, το ΠΑΣΟΚ και τα στελέχη του οφείλουν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων. Το ΠΑΣΟΚ ήταν πάντοτε ένα Κίνημα για την Κοινωνία και την Πατρίδα, και όχι ένα κόμμα για τον εαυτό του, για τα στελέχη του. Δυστυχώς, δίνουμε την εντύπωση ότι μας κατατρύχει πολιτικός αυτισμός όταν προτάσσουμε το μικρόκοσμο των προσωπικών φιλοδοξιών και μικροκομματικών σχεδίων, την ώρα που μείζονα κοινωνικά προβλήματα όπως η ανεργία και η φτώχεια έχουν εγκατασταθεί για τα καλά στην καθημερινότητά μας. Ασφαλώς έτσι δεν μπορεί να ανασυγκροτηθεί η Παράταξη και να έχει ευοίωνη προοπτική. Σε οριακές ιστορικές καταστάσεις όπως αυτή που ζούμε, οι άνθρωποι που πρωταγωνιστούν οφείλουν να ξεπεράσουν τα όριά τους, και αυτό δεν γίνεται.
Νιώθετε να ανήκετε σε κάποια από τις κατηγορίες στελεχών που ονομάτισε ο κ. Βενιζέλος («καλικάντζαροι» ή «φαντάσματα») και εξαπέλυσε επίθεση εναντίον τους;
Ήμουν, είμαι και θα είμαι ΠΑΣΟΚ. Ένα ΠΑΣΟΚ χωρίς εισαγωγικά και επιθετικούς προσδιορισμούς. Δυστυχώς, στο Κίνημά μας συχνά εκδηλώνεται μια στάση αμεριμνησίας για το ίδιο μας το κόμμα. Δεν το υπερασπιζόμαστε, δεν υπερασπιζόμαστε την ιστορία του και όσα προσέφερε όλα αυτά τα χρόνια στον τόπο. Δίνεται η εντύπωση ότι κυριαρχεί μια συντηρητική αντίληψη σε ένα χώρο που πρωταγωνίστησε για μεταρρυθμίσεις και αλλαγές απέναντι στο κράτος της Δεξιάς και τη νεοφιλελεύθερη πολιτική της.
Έχω πει κατ’ επανάληψη, χρόνια τώρα:
Εμείς ανήκουμε στο ΠΑΣΟΚ, δεν ανήκει το ΠΑΣΟΚ σε εμάς. Χρωστάμε στο ΠΑΣΟΚ, που άλλαξε το χάρτη της χώρας και την προσωπική ζωή εκατομμυρίων πολιτών προς το καλύτερο. Η ελάχιστη υποχρέωσή μας –και συμφωνώ απολύτως με το λόγο του προέδρου του ΠΑΣΟΚ Ευ. Βενιζέλου– είναι να ψηφίζουμε το ΠΑΣΟΚ. Συμφωνώ απολύτως. Εδώ όμως προκύπτει το ερώτημα το οποίο καλείται να απαντήσει ο ίδιος ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, που έθεσε και το θέμα. Πόσα από τα στελέχη της Κίνησης των 58 ή της λεγόμενης Ελιάς ψήφιζαν και ψηφίζουν ΠΑΣΟΚ; Μήπως κυνηγούμε χίμαιρες θεωρώντας συμμάχους και παραδίδοντας τα κλειδιά του κόμματος σε δυνάμεις που, μεταξύ των άλλων, αντιστρατεύτηκαν και πολέμησαν το ΠΑΣΟΚ και ακόμη και τώρα δεν έχουν μια θετική κουβέντα να πουν για την προσφορά του ΠΑΣΟΚ στην Ελλάδα;
Με αφορμή όσα συνέβησαν την πρώτη εβδομάδα του Σεπτέμβρη, όλα στο ΠΑΣΟΚ κινούνται σε όσα συνέβησαν στο παρελθόν. Για να υπάρξει μέλλον, τι πρέπει να γίνει;
Το ΠΑΣΟΚ έχει μόνο μία διαδρομή: την επιστροφή στη βάση και τις διαχρονικές αρχές του. Λυπούμαι για όσα συνέβησαν προσφάτως, αφού σκιάζουν τη φυσιογνωμία του ΠΑΣΟΚ, που κυριαρχείται από συμπεριφορές που δεν συνάδουν με την ιστορία και το αναγκαίο ήθος της Παράταξής μας.
Ο Γιώργος Παπανδρέου έκανε μια τιτάνια προσπάθεια αναλαμβάνοντας ευθύνες που δεν του αναλογούσαν. Δυστυχώς, προβάλλεται από τα συστήματα ποικιλώνυμων συμφερόντων ο κύριος Σαμαράς και η Νέα Δημοκρατία ως επιτυχημένο μοντέλο άσκησης πολιτικής, ενώ η περίοδος της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ απαξιώνεται, αν και τότε τέθηκαν οι βάσεις για να αποφύγει η Χώρα τη χρεοκοπία. Από την άλλη, ο Ευ. Βενιζέλος, ως πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, δικαιούται το σεβασμό και τη στήριξη όλων μας, πέρα από τις όποιες διαφορές. Αυτή τη νοσηρή κατάσταση που οδηγεί μεγάλο ποσοστό των πολιτών της Παράταξης στην απογοήτευση και τον παροπλισμό ή σε άλλα κομματικά σχήματα, είναι αναγκαίο να την υπερβούμε με τρόπο συναινετικό αλλά και σύμφωνο με την ιστορία και τις αξίες του ΠΑΣΟΚ, και όχι διαγράφοντάς τες.
Τελικώς, ποιος ρίχνει λάδι στην πυρκαγιά που κατακαίει το Κίνημα, ο Βενιζέλος, ο Παπανδρέου, η συγκυβέρνηση με τον Σαμαρά ή ο Τσίπρας;
Η καταστροφική κυβερνητική πολιτική της περιόδου 2004-2009 όξυνε σε μέγιστο βαθμό υπαρκτά δομικά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας και παρέδωσε το δημοσιονομικό έλλειμμα του 2009 στα 36 δισ. ευρώ, ασκώντας ψηφοθηρικές πολιτικές. Δυστυχώς, όπως πάντα στο παρελθόν, σε δύσκολες ιστορικές στιγμές, κλήθηκε το ΠΑΣΟΚ να διαχειριστεί μια κρίση χωρίς προηγούμενο.
Ο στόχος ήταν εξαιρετικά φιλόδοξος, αν σκεφτεί κανείς πως, αντίθετα απ’ ότι έγινε σε άλλες χώρες με ανάλογα προβλήματα, στην Ελλάδα η τότε αντιπολίτευση επέλεξε να συγκροτήσει το Κίνημα των λεγόμενων Αγανακτισμένων, αντί να προσφέρει βοήθεια για έναν εθνικό σκοπό. Θέσαμε στόχο, από την πρώτη στιγμή, το σπάσιμο του φαύλου κύκλου με το παρωχημένο παραγωγικό μοντέλο, από τη μια, και το αναντίστοιχα προωθημένο καταναλωτικό πρότυπο, από την άλλη. Είπαμε την αλήθεια στον ελληνικό λαό. Δυστυχώς, εκείνη η προσπάθεια πολεμήθηκε, εντός και εκτός Βουλής, κατά τρόπο πρωτοφανή, για να επικρατήσει τελικά το ψέμα των Ζαππείων που οδήγησε τη Νέα Δημοκρατία στην κυβέρνηση και τον ΣΥΡΙΖΑ να εισπράττει την ψήφο των πολιτών λόγω αντίδρασης σε μια πολιτική που, αλήθεια είναι, ανέτρεψε δραστικά τον προγραμματισμό ζωής.
Με το πέρασμα του χρόνου, όλο και περισσότερο οι πολίτες συνειδητοποιούν ότι οι επιλογές της χώρας που έγιναν από το ΠΑΣΟΚ ήταν σχεδόν απολύτως προσδιορισμένες από την κρίσιμη κατάσταση στην οποία είχε περιέλθει η χώρα, ιδίως τα τελευταία χρόνια.
Κύριε Ρέππα, τι θα συμβουλεύατε να πράξουν οι Βενιζέλος και Παπανδρέου για να αποκλιμακωθεί η ένταση μεταξύ τους που, όπως όλοι λένε, ταλανίζει το ΠΑΣΟΚ;
Το ΠΑΣΟΚ, για να έχει μέλλον, οφείλει να αποκαταστήσει τη σχέση του με το παρελθόν του. Σε αυτό το πλαίσιο, των καταστατικών διαδικασιών που θα έπρεπε να τηρούνται απαρεγκλίτως, μπορεί να βρεθεί και ο κοινός τόπος της πολιτικής συνύπαρξής μας μέσα από διαφορές.
Το ΠΑΣΟΚ ήταν πλειοψηφικό γιατί ήταν πολυσυλλεκτικό. Δεν είναι απαραίτητο να συμφωνούμε απολύτως σε όλα, ούτε έχει αξία να είμαστε περισσότεροι αν δεν είμαστε και διαφορετικοί, αν δηλαδή ο ένας είναι φωτοτυπία του άλλου. Έχω τονίσει πως δεν με ενοχλεί το περίσσευμα διαφωνίας, αλλά δεν δέχομαι το έλλειμμα πίστης.
Αυτό λείπει σήμερα στο ΠΑΣΟΚ. Λείπει η πίστη πως μπορούμε αυτό το μεγάλο Κίνημα να το κάνουμε και πάλι αγαπητό, ώστε να είναι η επιλογή των πολιτών. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, με τη συμπαράσταση των πρώην πρωθυπουργών και πρόεδρων και μιας σειράς στελεχών που είναι κοινά αποδεκτά, οφείλουν τώρα κιόλας να διαμορφώσουν ένα νέο πλαίσιο, όχι για τον εαυτό τους αλλά για την Παράταξη και τη Χώρα. Το πλαίσιο αυτό θα περιλαμβάνει, αφενός, στοιχεία για την ιστορία και την προσφορά του ΠΑΣΟΚ και, αφετέρου, προτάσεις για το πολιτικό πρόγραμμα και τις συμμαχίες του ΠΑΣΟΚ τώρα και στο εγγύς μέλλον. Ο πειρασμός χειραγώγησης του ΠΑΣΟΚ προς ίδιον όφελος, όπου κι αν παρουσιάζεται, προκαλεί τεράστιο κόστος στο ΠΑΣΟΚ αλλά και ανεπανόρθωτη πολιτική και ηθική ζημιά σε πρόσωπα, που δεν αντιλαμβάνονται ότι οι πολίτες κατανοούν μεν τη δυσκολία σε επιλογές και χειρισμούς, δεν ανέχονται όμως να υποτάσσονται η συλλογική προσπάθεια και το γενικό καλό σε ατομικούς σχεδιασμούς, και μάλιστα συχνά έξω από κάθε αρχή προοδευτικής πολιτικής.
Όλοι μιλούν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο για την ανάγκη ενός Ιδρυτικού Συνεδρίου της Παράταξης. Τι είδους Συνέδριο πρέπει να γίνει και ποια θέματα πρέπει να τεθούν επί τάπητος;
Έχω διατυπώσει με σαφήνεια τη θέση μου, πως απαιτείται πριν απ’ οτιδήποτε άλλο ένα Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ. Έτσι, το ΠΑΣΟΚ θα λύσει τους λογαριασμούς με το παρελθόν του προκειμένου να σχεδιάσει το μέλλον του. Είναι ανιστόρητη και χωρίς αύριο η συμπαράθεση του ΠΑΣΟΚ, με την ιστορία των 40 χρόνων, δίπλα σε κινήσεις προσωποπαγούς χαρακτήρα με ανύπαρκτη εμβέλεια και πολιτική επιρροή, μόνο και μόνο για διαμορφωθεί η εικόνα συμπαράταξης και συμμαχιών. Θα έλεγα μάλιστα πως αυτή η τακτική οδηγεί σε περαιτέρω κατακερματισμό της Παράταξης, αφού ανοίγει το δρόμο σε φιλόδοξους πολιτικούς, εντός και εκτός Βουλής, να δημιουργήσουν τη δική τους προσωπική Κίνηση, ώστε έτσι να συμμετέχουν ως συν-ηγέτες στις λειτουργίες της Παράταξής μας.
Η Παράταξη είναι κατά κύριο λόγο το ΠΑΣΟΚ. Το εκλογικό ποσοστό της δεν θα αλλάξει, είτε συμμετέχουν είτε δεν συμμετέχουν όλες αυτές οι πολιτικές κινήσεις σε κοινό εκλογικό σχήμα με το ΠΑΣΟΚ. Εκτός πια αν η επιλογή είναι να οδηγήσουμε το ΠΑΣΟΚ, με το όνομα και τα σύμβολά του, σε τέτοια «υποβάθμιση», ώστε να συρρικνωθεί και να πάψει να υπάρχει. Δεν πιστεύω πως κάποιος συνετός πολιτικός μπορεί να κάνει τέτοια επιλογή. Στην Παράταξη δεν μας έλειψαν οι αρχηγοί. Μας λείπει η βάση. Ο πληθωρισμός αρχηγών, στο πλαίσιο μιας δήθεν συμπαράταξης, πολλαπλασιάζει τα κομμάτια του πολιτικού χώρου, που γίνονται έτσι θρύψαλα μετατρέποντας ένα κεκτημένο, όπως είναι το υπαρκτό ΠΑΣΟΚ, σε ζητούμενο, δηλαδή να ξαναφτιάξουμε ένα Κίνημα.
Προτείνω, λοιπόν, ένα Συνέδριο ΠΑΣΟΚ με συμμετοχή χιλιάδων μελών και προσδιορισμένη ατζέντα:
α. Για το όνομα και τα σύμβολα, καθώς και το οργανωτικό μοντέλο.
β. Για την καταγραφή της προσφοράς του Κινήματός μας στη Χώρα.
γ. Για τη διατύπωση των αρχών μιας πολιτικής για κυβερνητικό πρόγραμμα και για συμμαχίες με βάση τις ανάγκες της χώρας.
Σε ένα τέτοιο Συνέδριο, μέσω κάλπης, μπορεί να εκφραστεί το σύνολο των ενεργών πολιτών που ανήκουν στο ΠΑΣΟΚ και πιστεύουν στην ανασυγκρότηση του χώρου, έτσι ώστε ουδείς να εικάζει κατά το δοκούν αυτό που απηχεί τη θέληση των προοδευτικών πολιτών.
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ παρουσίασε ένα πλαίσιο πολιτικής και εξαγγελιών στη Θεσσαλονίκη, το οποίο κρίνεται από πολίτες και πολιτικούς. Με τον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν περιθώρια συνεργασίας σε μια προοδευτική κατεύθυνση και με ποιες προϋποθέσεις;
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι παγιδευμένος στην αντίφαση της αυξημένης εκλογικής του επιρροής και του κλειστού μηχανισμού που συνιστά την πολιτική έκφρασή του. Ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να αλλάξει, το κάνει δειλά και με καθυστέρηση και έχει να αντιμετωπίσει προβλήματα σε δύο μέτωπα: από τη μια, το εθνικό-κοινωνικό και τα τεράστια προβλήματα που απασχολούν την καθημερινότητα όλων μας και, από την άλλη, το εσωκομματικό με τις αντιλήψεις που παραμένουν ισχυρές ή και πλειοψηφικές στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, για θέματα στα οποία η ιστορία και η ίδια η ζωή έχουν δώσει προ πολλού απαντήσεις. Δεν πρέπει να αγνοούμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ στεγάζει ένα σημαντικό ποσοστό των προοδευτικών πολιτών που αυτοχαρακτηρίζονται ως κεντροαριστεροί.
Το ΠΑΣΟΚ οφείλει να έχει ανοιχτή επικοινωνία τουλάχιστον με αυτό το κομμάτι που, σε τελευταία ανάλυση, είναι και η πλειοψηφία του εκλογικού σώματος που στηρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μάλλον εκλογική δεξαμενή, δεν έχει λάβει, ακόμη τουλάχιστον, πάγια χαρακτηριστικά παράταξης. Το ΠΑΣΟΚ πιστεύω ότι θα αναγεννηθεί ευκολότερα αν προβάλει αυθεντικά τις θέσεις του και της καταστήσει διακριτές απέναντι στις άλλες πολιτικές δυνάμεις, χωρίς το άγχος του κυβερνητισμού και της συμμετοχής στην πολιτική εξουσία. Από την άλλη, ασφαλώς μπορεί να συμβάλει στο να κερδίσει η Χώρα το στοίχημα μιας προοδευτικής πολιτικής στη βάση συγκεκριμένων αρχών και κανόνων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου