Ενόψει της συνάντησης στελεχών ΠΑΣΟΚ αναρτώ και πάλι κείμενο που δημοσιοποίησα στην ΚΕ του Ιουλίου για να είμαι απόλυτα σαφής και ξεκάθαρη.Παραμένει επίκαιρο και τα θέματα που έθετε είναι ακόμα αναπάντητα….
“Στις ευρωεκλογές χάσαμε!
Χάσαμε 400.000 ψηφορόρους.
Χάσαμε το 34% της εκλογικής μας δύναμης του Ιουνίου του 12.
Χάσαμε περισσότερο από τον κυβερνητικό εταίρο, τη ΝΔ, που μείωσε τα ποσοστά της κατά 23% περίπου.
Και υπάρχουν ευθύνες γι αυτό μια που δεν είναι ο γυαλός στραβός, εμείς στραβά αρμενίζουμε. Τουλάχιστον, έτσι πιστεύω εγώ.
Ευθύνες για όλους, αφού συμμετέχουμε σ΄ αυτό το όργανο.
Μικρότερες και μεγαλύτερες.
Λιγότερες ίσως για όσους διαφώνησαν.
Παραπάνω για όσους συνειδητά σιώπησαν ή περιορίστηκαν στο να ψιθυρίσουν.
Και οι κύριες στην ηγετική ομάδα που έχει την ευθύνη για την στρατηγική που επιλέχτηκε και τις τακτικές που ακολουθήθηκαν μετά τις εκλογές του 12.
Δανείζομαι τον τίτλο: ΄΄αν όχι τώρα πότε’’ και τον συμπληρώνω <<αν όχι τώρα πότε θα τα πούμε έξω από τα δόντια>>; Δεν είμαστε καν στο παραπέντε. Οι καμπάνες χτύπησαν.
Μου είναι αδιανόητο ότι επιχειρήθηκε η ήττα να βαφτιστεί νίκη.
Δεν ταιριάζουν σε ένα κόμμα με δημοκρατικές διαδικασίες να αντιμετωπίζονται οι διαφορετικές απόψεις με όρους τύπου <<Πέμπτη φάλαγγα>> ή να χαρακτηρίζονται γελοίοι όσοι θέτουν θέμα ηγεσίας μετά από τρίτη συνεχόμενη ήττα με διαρκώς συρρικνούμενα ποσοστά.
Θεωρώ ιδιαίτερα επικίνδυνη, για όλους – για το Κίνημα, την ηγεσία και τα στελέχη μας – την τακτική των κατευθυνόμενων δημοσιευμάτων με τελευταίο ίσως εκείνο μετά τον ανασχηματισμό που στην ουσία διαπόμπευε σειρά επωνύμων στελεχών μέσα από σχόλια που έδιναν την εικόνα προσωπικών ή/και εσωκομματικών διευθετήσεων.
Αυτή η εικόνα του <<δούναι και λαβείν>> κυβερνητικά και κομματικά δεν πληγώνει απλά. Μας τελειώνει στα μάτια κάθε συμπατριώτη μας.
Απορώ…..
Εχουμε ένα εκλογικό αποτέλεσμα που μοιάζει καμπανάκι τελευταίου γύρου κι εμείς τίποτα!
Xρειάστηκε 1,5 μήνας μετά την ήττα για να συνεδριάσουν τα όργανα και δεν υπάρχει στοιχειοθετημένη εκτίμηση του εκλογικού αποτελέσματος, με ανάλυση των δεδομένων που διαμορφώνονται. Περιοριζόμαστε στις αναφορές του Προέδρου στις ομιλίες του, και όπως και στο Συνέδριο δεν είχαμε εισηγήσεις και αποφάσεις πέρα από τις ομιλίες του Προέδρου, επαναλαμβάνουμε τα ίδια και μάλιστα με πιθανη τη διεξαγωγή εκλογών σε λίγους μήνες.
Και τι μάθαμε την Δευτέρα το βράδυ ότι προτείνεται από το Πολιτικό Συμβούλιο και μάλιστα ομόφωνα;
Πως προχωράμε μπροστά με ένα Ιδρυτικό Συνέδριο της Δημοκρατικής Παράταξης, με επετειακή – άρα μάλλον πανηγυρικού χαρακτήρα – Συνδιάσκεψη την 3η Σεπτέμβρη, με εκδηλώσεις στην ΔΕΘ και κοινές θεματικές διοργανώσεις ΙΣΤΑΜΕ – Ελιάς αν θυμάμαι καλά.
Η ερμηνεία μου για το Ιδρυτικό Συνέδριο της Δημοκρατικής Παράταξης, μόλις το άκουσα, είναι πως αποφασίστηκε η διάλυση του ΠΑΣΟΚ από την πίσω πόρτα.
Ναι, η διάλυση, η αυτοδιάλυση είναι ένα θέμα που συζητιέται και μεταξύ μας, για να είμαστε ειλικρινείς. Για κάποιους μπορεί να είναι και αναπόφευκτη αφού η ιστορία δείχνει πως τις πιο πολλές φορές αυτή ήταν η κατάληξη των κομμάτων στη θητεία των οποίων μπήκε το ΔΝΤ.
Ομως αυτή δεν είναι μια απόφαση που μπορεί να πάρει το Πολιτικό Συμβούλιο ή η Κεντρική Επιτροπή. Μια τέτοια απόφαση ανήκει στη βάση, στα μέλη και τους φίλους.
Ανήκω σε μια από τις ελάχιστες οργανώσεις που έχουν ακόμα γραφεία και που συνεδριάζουν τακτικά. Στο 7ο Διαμέρισμα της Αθήνας, στους Αμπελόκηπους. Συμμετέχω πολύ συχνά στις συνεδριάσεις και στις κουβέντες που γίνονται μετά, πιο ελεύθερα, πιο ανοχτά, σε κοινωνικές μαζώξεις. Γνωρίζω τις ανησυχίες και το συναισθηματικό δέσιμο πολλών παλιών συντρόφων, αλλά και νεολαίων. Είναι αυτό το δέσιμο που μας έδωσε το 8% μαζί με το σύνθημα που επιστρατεύτηκε την τελευταία εβδομάδα πριν τις ευρωεκλογές: «ΨΗΦΙΖΩ ΠΑΣΟΚ».
Γι αυτό θεωρώ πως είναι ανέντιμο να πάρω θέση υπερ μιας τέτοιας πρότασης.
Αν πρόκειται να προχωρήσουμε σε αυτοδιάλυση, ας το κάνουμε με αξιοπρέπεια. Με συντεταγμένες διαδικασίες. Ας μη το σκάσουμε από την πίσω πόρτα….
Γι αυτό στο κείμενο που σας στείλαμε ζητάμε σεβασμό στην πολιτική αυτονομία,στην ιστορία και τις αρχές του Κινήματος.
Γι αυτό υποστηρίζουμε ότι για τόσο μεγάλες αποφάσεις ΚΑΝΕΝΑΣ δε νομιμοποιείται να αποφασίζει ερήμην της βάσης και ότι πρέπει να λαμβάνονται μόνο με καθολική έγκριση της και ισότιμη συμμετοχή κάθε δημοκράτη σοσιαλιστή που πιστεύει στις διαχρονικές αρχές και αξίες μας.
Επίσης νομίζω πως η Δημοκρατική Παράταξη όπως την περιέγραψε ο Πρόεδρος την Δευτέρα είναι μια άλλη Ελιά….
Μόνο που το πείραμα των διαφορετικών ονομάτων, των συγκλίσεων κορυφής χωρίς κοινωνική αντιστοίχιση, δοκιμάστηκε και απέτυχε.
Θυμίζω τι έγινε τον τελευταίο χρόνο: Εμφανίστηκαν οι 58 γύρω από τους οποίους στήθηκε ένα επικοινωνιακός μύθος. Ομως οι περισσότερι από τους 58 την έκαναν με ελαφρά πηδηματάκια μόλις ανακοινώθηκε ότι η εκλογή των ευρωβουλευτών θα γίνει με σταυρό. Οι Δημαρίτες επέστρεψαν σπίτι τους, οι ακαδημαικοί στην τακτική αρθρογραφία τους, κάποιοι βρήκαν καταφύγιο στο Ποτάμι ενώ ελάχιστοι εντάχτηκαν στην Ελιά.
Και ποιά είναι η Ελιά; Είναι το ΠΑΣΟΚ με την προσθήκη του κόμματος του Ανδρέα Λοβέρδου, του think tank του Ηλία Μόσιαλου, κινήσεων με επικεφαλής άτομα με κυβερνητικές θέσεις στις Κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και κάποια άλλα στελέχη που περιδιαβαίνουν τα κόμματα του ευρύτερου χώρου και μπαινοβγαίνουν στο ΠΑΣΟΚ τα τελευταία 15 χρόνια κατά το δοκούν. Με στελέχη που επιλέχτηκαν με όρους ψηφοδελτίου και λίγες μόνο βδομάδες αργότερα πήγαν στο Ποτάμι, όπως για παράδειγμα η υποψήφια Περιφερειάρχης με το ΠΑΣΟΚ στην Κεντρική Μακεδονία που συμμετέχει στην Επιτροπή Διαλόγου του νέου κόμματος.
Η όποια ανάκαμψη ή ανάταξη με ιατρικούς όρους, μια που από καιρό είμαστε στην Εντατική, για μένα σημαίνει μια εντελώς διαφορετική, από την σημερινή, πολιτική πορεία. Αυτό πιστεύω πως ήταν και το μήνυμα του εκλογικού αποτελέσματος γενικότερα.
Το success story δεν υφίσταται για την πολύ μεγάλη πλειονότητα του ελληνικού λαού που περιθωριοποιείται καθημερινά ενώ μόνο λίγες οικογένειες ευημερούν και αυξάνουν τον πλούτο μαζί και την πολιτική τους επιρροή.
Το πραγματικό ερώτημα είναι πόσες γενιές Ελλήνων κινδυνεύουν να χαθούν και τι μπορεί να γίνει για να σωθούν.
Η πολιτική που ακολουθείται δεν ασχολείται, ούτε στοχεύει σε αυτό. Δυστυχώς!
Ολοι μιλούν για ανάπτυξη αλλά αμφιβάλω αν κανένας ασχολείται σοβαρά με το σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας. Αντ΄αυτού προωθούνται περίεργες ρυθμίσεις για τον αιγιαλό. Οι ιδιωτικοποιήσεις καταλήγουν συνήθως με ένα υποψήφιο επενδυτή. Οι μεταρρυθμίσεις εστιάζονται στον περιορισμό των εναπομείναντων εργασιακών σχέσεων ή καταλήγουν σε φιάσκα με το γάλα και το ψωμί, και με την τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος πιθανότατα να ακολουθεί.
Συνεπώς ζητούμενο για μας πρέπει να είναι η διαδικασία που θα οδηγήσει με αξιοπιστία σε ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ.
– Με σαφείς θέσεις για τη λειτουργία της δημοκρατίας και των θεσμών. Δε νομίζω πως μας τιμά η πατρίδα μας να κυβερνάτε με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου η΄η Βουλή να νομοθετεί στα σημαντικά με διαδικασίες κατεπείγοντος ή με συνάθροιση άσχετων μεταξύ τους ρυθμίσεων σε ένα, δύο ή τρία άρθρα εκατοντάδων σελίδων. Κι ας μη ξεχνάμε επίσης πως μας κυνηγάει ακόμα το «μαύρο» της ΕΡΤ και βαραίνει και μας η υπόθεση Μπαλτάκου.
– Μια άλλη πολιτική με προοδευτικό πρόσημο, αναπτυξιακό προσανατολισμό, δίκαιη κατανομή των βαρών και γνώμονα το δημόσιο συμφέρον.
Η ύπαρξη πολιτικής πλατφόρμας άλλωστε είναι η αναγκαία και ικανή συνθήκη για τις προοδευτικές συγκλίσεις και συμμαχίες που έχει ανάγκη η πατρίδα μας. Γιατί αλλιώς με ποιους όρους και προυποθέσεις θα επιχειρηθεί σοβαρά και αξιόπιστα η επαναπροσέγγιση των διάσπαρτων και πολυκερματισμένων δυνάμεων που ανήκουν στον πάλαι ποτέ κραταιό χώρο που εκπροσωπούσε το ΠΑΣΟΚ ανάμεσα στη δεξιά και την αριστερά ή η ευρύτερη πολιτική συνεργασία με άλλους κομματικούς χώρους;
Για μένα η ανάταξη του Κινήματος, πολιτικά και οργανωτικά, προυποθέτει:
— Νέα, άμεση, διαφανή και αξιόπιστη ως προς την διοργάνωση συνεδριακή διαδικασία.
– Ένα συνέδριο που στην πολιτική του ατζέντα θα έχει ως κυρίαρχο στοιχείο την αλλαγή της πολιτικής πλεύσης του Κινήματος και την απεμπλοκή από την ατελέσφορη συγκυβέρνηση με τη ΝΔ. Βάσεις διαμόρφωσης πλαισίου νέας διακυβέρνησης της χώρας με νέες κοινωνικές και πολιτικές συμμαχίες.
Με ανοιχτό και όχι προσχηματικό κάλεσμα για πανστρατιά, χωρίς αποκλεισμούς. Με διάλογο εφ΄ όλης της ύλης, από μηδενική βάση, χωρίς προαπαιτούμενα. Με ισοτιμία όλων, χωρίς προβάδισμα κάποιων «πεφωτισμένων». Με αδιάβλητες διαδικασίες που θα εγγυηθεί η βάση και τα κοινωνικά στελέχη της παράταξης και όχι διαχρονικοί κομματικοί παράγοντες και κυβερνητικοί αξιωματούχοι.
Και βεβαίως με την εκλογή νέας ηγεσίας, άλλων πρωταγωνιστών που αξιόπιστα θα μπορεί να προωθήσει και να υλοποιήσει τις αποφάσεις του Συνεδρίου.”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου