του Μανόλη Μαυροζαχαράκη
Μετά τις ς εξαγγελίες στην έκθεση Θεσσαλονίκης, επανήλθε πάλι η συζήτηση περί κοστολογημένων πολιτικών υποσχέσεων . Λες και αν παρουσίαζαν τα κόμματα κοστολογημένες προτάσεις, θα τις τηρούσαν κόλας.
Τα ΜΜΕ συνδέουν άσκοπα την κοστολόγηση προγραμματικών δεσμεύσεων με έναν αυτόματο πιλότο υλοποίησης.
Κι όμως το δημόσιο χρέος στην χώρα μας δημιουργήθηκε από κόμματα εξουσίας που εθιζόταν αυθαίρετα και κατά επιθυμία των ΜΜΕ να παρουσιάζουν κοστολογημένες προγραμματικές προτάσεις. που ενσάρκωναν επιδερμικά την δημοσιονομική ορθολογικόητα, εκφράζοντας όμως στην ουσία την παροχολογία . Έτσι
το πολιτικό σύστημα αναπαρήγαγε τον εαυτό του συγκαλύπτοντας τις πραγματικές πολιτικοοικονομικές και δημοσιονομικές προστακτικές οι οποίες όμως καραδοκούσαν στην γωνία.
Μετά την μεταπολίτευση της πραγματικής αλλά εν μέρει φαντασιακής ευημερίας ζούμε σήμερα στο απόλυτο αδιέξοδο. Όμως οι ψευδαισθήσεις αναπαράγονται. Απλά συνδέονται αυτή την φορά τόσο από κυβέρνηση όσο και από αντιπολίτευση με το λεγόμενο “Grecovery” που σηματοδοτεί κατά κάποιο τρόπο την ελπίδα για ένα τέλος της κρίσης, για την ανάρρωση της ελληνικής οικονομίας και την επάνοδο στην ευημερία.
Είναι προφανές ότι αυτή η ελκυστική μεν , απατηλή δε οπτική αντίκειται στην καθημερινή μιζέρια που περνάνε οι Έλληνες.
Οι ειδήσεις περί αναβάθμισης της Ελλάδας από τους οίκους αξιολόγησης , περί εξόδου της χώρας στις αγορές, περί διευθέτησης του χρέους μέσω διάσκεψης των δανειστών ή μέσω ευνοϊκών ρυθμίσεων των εταίρων, οι εξαγγελίες επιπόλαιων προγραμμάτων παραγωγικής ανασυγκρότησης και αναπτυξιακής εκτίναξης, τα περί ανάκτησης της εμπιστοσύνης απέναντι στην ελληνική οικονομία δεν αντιστοιχούν στην πραγματικότητα μιας καθημαγμένης κοινωνίας με μηδαμινές ελπίδες.
Οι αριθμοί μιλάνε από μόνοι τους .
Η ανεργία νέων κάτω των 25 βρισκόταν το 2013 στο 64 % .
Τα τελευταία 4 έτη μετανάστευσαν περίπου 140.000 νέοι επιστήμονες στο εξωτερικό.
Οι κοινωνικές εκθέσεις της Κομισιόν διαπιστώνουν στη χώρα μας την μεγαλύτερη αύξηση της ανεργίας (+19,7% από το 2008), την μεγαλύτερη μείωση της ονομαστικής αμοιβής ανά εργαζόμενο το 2012 (-4,2%), την μεγαλύτερη μείωση του κόστους εργασίας την ίδια χρονιά (-6,2%), την μεγαλύτερη μείωση του κόστους παραγωγής ανά μονάδα εργασίας (-5,5%), την μεγαλύτερη αύξηση, σε σχέση με το 2008, του ποσοστού των νέων που δεν βρίσκονται ούτε σε προγράμματα κατάρτισης και εκπαίδευσης ούτε στην αγορά εργασίας (+8,6% του πληθυσμού στις ηλικίες 15 έως 24 ετών), την μεγαλύτερη μείωση της απασχόλησης (-11,6% από το 2008) και την μεγαλύτερη αύξηση της μετανάστευσης προς άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης (+170%). (www.kathimerini.gr)
Η Ελλάδα θεωρείται «πρωταθλήτρια» Ευρώπης στην ανεργία, ενώ στους νέους «πρωταθλήτρια» κόσμου!
Το επίσημο ποσοστό ανεργίας για το α’ εξάμηνο 2014 έφθασε το 28% (1.500.000 σε σχέση με το πραγματικό 2.000.000 άτομα). Στις γυναίκες φθάνει 35% Μόλις το 10,5% των ανέργων παίρνει επίδομα ανεργίας. Οι μακροχρόνια άνεργοι ξεπερνούν 1.000.000 άτομα σε σύνολο απασχολουμένων 3,5 εκατομμύρια.
Η τελευταία έκθεση του ΟΟΣΑ για την απασχόληση (Employment Outlook 2014) προβλέπει ότι η ανεργία στην Ελλάδα θα παραμείνει υψηλότερη από τα προ κρίσης επίπεδα. Η χώρα διαθέτει ένα από τα υψηλότερα ποσοστά μακροχρόνιας ανεργίας μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ. Το ποσοστό αυτό αυξήθηκε από το 49% στο 71% μεταξύ του 2007 και του 2014.
Παράλληλα η μείωση των πραγματικών μισθών στην Ελλάδα ήταν από τις μεγαλύτερες μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ (πάνω από 5% ετησίως από το 2009).
Παράλληλα η Ελλάδα βρίσκεται στην τέταρτη θέση μεταξύ των 28 κρατών-μελών της ΕΕ με το υψηλότερο ποσοστό πολιτών στα όρια της φτώχειας βάσει στοιχείων της ΕΛΣΤΑΤ.
Το ποσοστό των Ελλήνων που το 2013 βρέθηκαν στο όριο της φτώχειας (εισόδημα μικρότερο από το 60% του εθνικού διάμεσου διαθέσιμου εισοδήματος) ανήλθε στο 34,6% ή στα 3.795.100 άτομα. Το ποσοστό αυτό μεγεθύνεται συνεχώς από το 2010 και το πρώτο Μνημόνιο (27,6% το 2010, 27,7% το 2011, 31% το 2012 και 34,6% το 2013). Βάση της ΕΛΣΤΑΤ, ο κίνδυνος φτώχειας εντάθηκε μετά το 2010. Το χάσμα της φτώχειας αυξήθηκε κατά 24,1%, ενώ ο κίνδυνος φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού αυξήθηκε κατά επτά εκατοστιαίες μονάδες ή κατά 25,4% αντίστοιχα.
Μόνο αριθμός των νοικοκυριών που έμειναν χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα το 2013 στις αρχές του χειμώνα λόγω απλήρωτων λογαριασμών υπολογίζεται στις 350.000.
Ο κυρίαρχος λόγος για την έκρηξη της ανεργίας και της φτώχειας είναι οι πολιτικές των μνημονίων που εδράζονται στην λογική της εσωτερικής υποτίμησης.
Αποτέλεσμα της λογικής αυτής είναι η δραστική μείωση μισθών-συντάξεων, η αύξηση των απολύσεων, η ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, η εντατικοποίηση της εργασίας , οι «διαθεσιμότητες» στο δημόσιο, η υπερφορολόγηση λαϊκών εισοδημάτων και η μείωση δημοσίων και ιδιωτικών επενδύσεων. Η συρρίκνωση της ζήτησης, της παραγωγής και του ΑΕΠ σε συνδυασμό με τα «λουκέτα» μικρομεσαίων-επιχειρήσεων εκφράζουν την λογική της εσωτερικής υποτίμησης σε αντιστοιχία με μια αμφίβολη αριθμητική δημοσιονομική εξυγίανση.
Με απλά λόγια το κοινωνικό μωσαϊκό στην χώρα μας παρουσιάζει μια εικόνα βιοτικής κατολίσθησης που μόνο «Grecovery» δεν θυμίζει . Υπό τέτοιες συνθήκες η ελληνική κοινωνία αναζητά σανίδα σωτηρίας και προφανώς είναι επιρρεπής σε νέες απατηλές υποσχέσεις,.
Εντούτοις το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι τα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα στερούνται περιεχομένων πολιτικής και ως εκ τούτου συγκροτημένων προγραμματικών προτεραιοτήτων στηριγμένων σε συγκεκριμένες και επίκαιρες οικονομικοτεχνικές και κοινωνικές μελέτες. Αυτό οφείλεται ι στο γεγονός ότι η άνοδο στην εξουσία στην Ελλάδα στηρίζεται στην πολυσυλλεκτικότητα άρα σε έναν υψηλό βαθμό απαιτούμενης αταξικής και ιδεολογικής ασάφειας. Επομένως δεν εξωτερικεύονται ι άμεσες και πραγματικά δεσμευτικές ταξικές τοποθετήσεις. Οι ταξικές δεσμεύσεις στην χώρα μας και οι αναφορές σε συγκεκριμένες ομάδες συμφερόντων συγκροτούνται έμμεσα κάτω από το τραπέζι .
Η Ελλάδα άλλωστε είναι η χώρα των παρασκηνιακών ταξικών συμβιβασμών. Εξ ου ακόμα και τα αστικά κόμματα εξουσίας εμφανίζονται επικοινωνιακά ως υπερασπιστές των αδυνάτων ενώ τα λεγόμενα προοδευτικά κόμματα ως θιασώτες της επιχειρηματικότητας.
Ποιο κόμμα για παράδειγμα γνωρίζει πραγματικά πως περνάνε οι παραγωγικές τάξεις στις παραμεθόριες και απομακρυσμένες περιοχές της υπαίθρου ή στις υποβαθμισμένες περιοχές των αστικών κέντρων;
Ποιο πολιτικό κόμμα γνωρίζει την πραγματική εικόνα στην αγορά η την κατάσταση των νοικοκυριών με την υπερφορολόγηση;
Ποιο κόμμα γνωρίζει πως τα βγάζει πέρα ο μικρός επιχειρηματίας ή ό άστεγος που αγωνίζεται για την επιβίωση του ;
Αναμφίβολα δημιούργησε η μνημονιακή περίοδο ένα βαθύ αίσθημα αντιπάθειας απέναντι στις πολιτικές ελίτ, απέναντι στην ΕΕ, απέναντι στην γερμανική κυβέρνηση , απέναντι στους μετανάστες, απέναντι στους συνδικαλιστές , απέναντι στο δημόσιο και απέναντι στους εργοδότες γενικότερα Οι Έλληνες περιμένουν τις εξελίξεις με το μένος μέσα τους και με σφιγμένη την γροθιά στην τσέπη.
Μόνο η ανάπτυξη χωρίς σημαντικές βελτιώσεις στην καθημερινότητα των πολιτών και χωρίς άπλετο φως στην πραγματική κατάσταση της χώρας δεν επαρκεί για να εξομαλυνθεί ι την οργή. Ο κόσμος θέλει επιτέλους να ζήσει αξιοπρεπώς, γνωρίζοντας την απόλυτη αλήθεια.
O Μαυροζαχαράκης Μανόλης
είναι Κοινωνιολόγος –Πολιτικός Επιστήμονας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου