Πρέπει να μιλήσουμε και εμείς.

ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΗ

Ολοι θα μπορούσαμε να είμαστε "όλοι μαζί" όπως κάποιοι τώρα ξανά επικαλούνται. Ναι αυτό ειναι το ζητούμενο. Η ενότητα , οι κοινοί στοχοί , το όραμα και ο λόγος μιας προοδευτικής παραταξής ( συμφωνα με την τρεχουσα ορολογία - ονοματολογία)

Είναι γνωστή η άμυνα είτε της αμηχανίας είτε της ακινησίας. Θέτει ως δίλημμα την "δυναμη των όλων" και αποδυναμώνει τα ερωτήματα του τι θέλουμε και του τι υπηρετούμε.

Τα εύκολα ερωτήματα ειναι αυτά της συμμετοχής ή όχι σε κυβερνήσεις , τα γνωστά 4-2-1 , τα ερωτήματα περί επιστροφής στην κανονικοτητα προ του 2009 και το αν η πολιτική ειναι καριέρα εφ όρου ζωής.

Τα περισσότερο δύσκολα έχουν να κάνουν :

1. με το πως αντιλαμβανόμαστε και τοποθετουμαστε σημερα σε θέματα δημοκρατίας , λειτουργίας των δημοκρατικών θεσμών, ποια η σχέση μα σήμερα και πιθανή εξάρτηση μας απο ΜΜΕ και συμφέροντα ισχυρών.
Τα αποδεχόμαστε ως πικρη αλήθεια της ζωής;
Ζούμε μαζί τους είτε απο συνήθεια είτε απο σχέσεις που έρχονται απο τα παλιά;
Πάμε να πούμε πως τα πράγματα πρεπει να ξεκαθαρίσουν και οι θεσμοί πρεπει να θωρασκισθουν και να πάμε συνειδητά απέναντι στα φαινόμενα αυτα; Πόσοι θα το αντέξουν;

2. Ανάπτυξη , ποια ανάπτυξη , τι είδους; Μπορει να υπάρξει ανάπτυξη , νεο παραγωγικο πρότυπο , υγιής επιχειρηματικότητα ταυτόχρονα με το πελατειακό κράτος ; Λιγότερο ή περισσότερο κράτος; Ποιος ελέγχει τι; Κράτος , τραπεζες και αγορες ;

3.Γιατι να σε ακούσει σημερα κοινωνία ; Επειδή θα υποσχεθεις επιδοματα ή και φοροελαφρυνσεις με τροπολογιες ή και γιατι πραγματικα θες να χτισεις κατι πραγματικα διαφορετικο ; Μπορει αυτο να γινει με τις σημερινες ισορροπίες ; Ή μπορει να γινει με την επίκληση της άλλης ισορροπίας, αυτής της "επαναστατικής" , "´ολα θα γινουν και θα ειναι εύκολο με αρθρο μονο" ;

4. Μπορούμε να συμφωνήσουμε οτι το δημοσιο συμφέρον πρεπει να υπηρετήσουμε; Εκει όμως θα χαθούν και καριέρες και αντιλήψεις.

5. Μπορούμε να συμφωνήσουμε οτι ουτε ιεραρχίες, ουτε πρόσωπα θεοί υπάρχουν , ούτε οπαδοί της σταθερότητας, της ατολμίας και του βολεματος; Δύσκολα, γιατι τότε πρεπει να αφήσουμε την επικοινωνία και να εκφερουμε θέσεις, να πάρουμε θέση και να σταματήσουμε να παίζουμε την κολοκυθιά.

6. Μπορούμε να κρίνουμε αυτούς που διαφωνούν ή ακόμη και αυτούς που λένε κάτι συγκεκριμένο , αλλα τότε φτάνουμε ξανα στο σημερα και πρεπει να μιλήσουμε και εμείς. Και να διαλεξουμε. Τι μας βολεύει ή τι πρεπει.

7. Και επειδή όλοι χρονια γνωριζόμαστε , ακόμη και οι τελευταίοι διατοντες αστέρες, καλοδεχούμενοι ολοι στην άποψη. Ας μιλήσουμε για θεσεις και ας δώσουμε δικαίωμα σε όσους ακόμη μας ακούνε λιγο , αυτοί να εκφραστούν. Να πουν , να διαμορφώσουν και να διαλέξουν. Ποτε αυτη η παράταξη δεν έχασε απο την συμμετοχη και τον κοσμο της , ισως οι "διατοντες" να μην το ένιωσαν ποτε αυτο και τωρα να νιώθουν απειλούμενοι...

8. Θα ήθελα να πω σε όσους επιλέγουν μικρο ευέλικτο ΠΑΣΟΚ - ισότιμο συνομιλητή με κυρίους και κυρίες - είτε απο επιλογη , είτε απο στρατηγικη της επόμενης ημέρας , είτε απο βόλεμα και κούραση , οτι είμαστε και εμείς εδώ. Εμείς που κουραστηκαμε απο την ατολμία τους και που θελουμε κάτι καλο να γινει. Και η κουβέντα για τις αποφάσεις των οργάνων ειναι προκλητική τουλάχιστον. Ήμασταν και εμείς εκει. Τους λέγαμε, στο πρόεδριο της ΚΠΕ , τι κάνετε και με ποιο δικαιωμα και με ποια πλειοψηφια και με ποια ψηφοφορια δεν μας κοιταξαν ουτε στα ματια...

Μακάρι να ήταν περισσότεροι αυτοί που δημοσια πρότειναν ή μπορουν να προτεινουν κάτι διαφορετικό. Όσοι φοβούνται τον λόγο και τον αντίλογο βρίζουν ή προκαλούν. Οι πιο "έμπειροι" παίζουν το χαρτί της ουδετερότητας. Ελεος