του Σταύρου Στραβόλαιμου
Μερικές μόνο από τις επισημάνσεις του:
- Έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου στην Ε.Ε. ότι οι διεθνείς κερδοσκοπικές πιέσεις στην Ελλάδα δεν ήταν πρόβλημα μόνο ελληνικό, αλλά ευρωπαϊκό – και χρειαζόταν ανάλογη αντιμετώπιση.
- Μίλησε από την πρώτη στιγμή για την ανάγκη να εξεταστεί η συμμετοχή του χρηματοπιστωτικού συστήματος στην προσπάθεια αντιμετώπισης του προβλήματος του χρέους αλλά και στην χρηματοδότηση της ανάπτυξης μέσα από την επιβολή φόρου στις χρηματοπιστωτικές συναλλαγές.
- Μίλησε από την πρώτη στιγμή για την ανάγκη να μπουν κανόνες στις ανεξέλεγκτες διεθνείς χρηματοπιστωτικές αγορές.
- Αναφέρθηκε στην ανάγκη να ελεγχθούν οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης.
- Μίλησε από την πρώτη στιγμή για την ανάγκη να εξετάσει η Ε.Ε. την έκδοση ευρωομόλογου
- Μίλησε ξεκάθαρα για την ανάγκη ευρωπαϊκού μηχανισμού, για την ανάγκη κινητοποίησης της Ε.Ε
Μέχρι όμως και τον Μάρτιο του 2010, η απάντηση τους ήταν ότι το πρόβλημα μπορούσε να αντιμετωπιστεί αποκλειστικά από την Ελλάδα και τις υπόλοιπες χώρες με υψηλά δημοσιονομικά ελλείμματα μέσα από λιτότητα, λιτότητα, λιτότητα…
Ενδεικτικά, A. Merkel, συνέντευξη στην Frankfurter Allgemeine Zeitung, 25/2/2010: «Νομίζω ότι η πραγματική εμπιστοσύνη στο ευρώ μπορεί να επιτευχθεί στις χρηματοοικονομικές αγορές μόνο εάν το πρόβλημα αντιμετωπιστεί στη ρίζα του στην Ελλάδα και σε άλλα κράτη με πολύ υψηλά ελλείμματα… Η αξιοπιστία στις χρηματαγορές θα εξαρτηθεί από το κατά πόσο θα υλοποιηθεί πράγματι η προγραμματισμένη για αυτό το χρόνο μείωση του ελλείμματος κατά τέσσερις μονάδες».
Τελικά, ο Γ. Παπανδρέου έπεισε τη συντηρητική Ευρώπη να υπάρξουν κοινές ευρωπαϊκές πρωτοβουλίες για την αντιμετώπιση της κρίσης, με πρώτη τη δημιουργία εκ του μηδενός του ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης που διέσωσε την Ελλάδα από τη βέβαιη χρεοκοπία το Μάιο του 2010 – ακόμα και η ενεργητικότερη παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας στην αγορά ομολόγων έχει γίνει πράξη.
Σήμερα, όλο και περισσότεροι αναγνωρίζουν ότι έπρεπε εξαρχής στο ελληνικό Πρόγραμμα να δοθεί μεγαλύτερη έμφαση στις διαρθρωτικές αλλαγές, παρά στην αυστηρή λιτότητα.
Σήμερα, η επιβολή φόρου στις χρηματοπιστωτικές συναλλαγές έγινε απόφαση του Συμβουλίου Υπουργών της Ε.Ε.
Σήμερα, η πρόταση για την έκδοση ευρωομολόγων είναι στην επίσημη ατζέντα συζητήσεων στα όργανα της Ε.Ε.
Σήμερα τέλος στην Ελλάδα γίνεται πράξη αυτό που αρνήθηκε η αντιπολίτευση δημαγωγώντας επί δύο χρόνια από το 2010: διακομματική συναίνεση στο αυτονόητο.
Είμαστε η μοναδική χώρα που εντάχθηκε στο Μηχανισμό Στήριξης στην οποία δεν συνέβη αυτό εξαρχής. Σε όλες τις άλλες, υπήρξε έστω ένα minimum επίπεδο διακομματικής συνεννόησης.
Αυτό κόστισε στη χώρα. Κόστισε σε πολύτιμο χρόνο, σε διαπραγματευτική δύναμη, σε μεταρρυθμιστική ορμή ακόμη και για αυτονόητες αλλαγές, κόστισε σε χρήμα: στην κρισιμότερη φάση του Προγράμματος, η χώρα έχασε 1 τουλάχιστον χρόνο, έκανε 2 πρόωρες εκλογές, άλλαξε 3 πρωθυπουργούς, για να ψηφιστεί τελικά από τη Βουλή στα τέλη του 2012 βαρύτερο “πακέτο” μέτρων από αυτό που ψηφιζόταν αν δεν είχε χαθεί όλος αυτός ο χρόνος.
Με στοιχειωδώς νουνεχή αντιπολίτευση από το 2010, όταν η χώρα βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα, η χώρα θα βρισκόταν σήμερα ήδη σε πολύ καλύτερη μοίρα – και θα είχε γλυτώσει πολλά. Και χωρίς το πελατειακό “πάρτυ” σε βάρος της χώρας μέχρι το 2009, δεν θα χρειαζόμασταν καμία συνταγή σωτηρίας ξένων, κανένα “πολλαπλασιαστή”, κανένα Μνημόνιο το 2010.
Δυστυχώς οι μικροκομματικές και μικροπολιτικές σκοπιμότητες των ηγετών της αντιπολίτευσης, δεν επέτρεψαν στις πολιτικές δυνάμεις να αντιληφθούν το μέγεθος το προβλήματος και να συμβάλλουν άμεσα στην αντιμετώπιση του. Πάνω από όλα και πρώτα από όλα έθεσαν τα εκλογικά τους ποσοστά και το πλήρωσε η χώρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου