Κυβέρνηση εθνικής ενότητας τώρα!

του Παντελή Οικονόμου

Με την έγκριση χορήγησης της προηγούμενης δόσης – αγωνιώδη ως συνήθως – χαρακτήρισα ως «μητέρα όλων των μαχών» την επιστροφή μας στις αγορές ώστε να απεμπλακούμε από την δανειακή σύμβαση ( γνωστή ως «μνημόνιο» ) χωρίς να διακινδυνεύσουμε μια καταστροφική στάση πληρωμών.

Η κυβέρνηση Σαμαρά δεν ασχολήθηκε με το θέμα αυτό. Παρέμεινε «κολλημένη» στην κακή πραγματικότητα και στην, ομολογημένα πια, αποτυχημένη συνταγή που την ανακυκλώνει. Προχώρησε μάλιστα, με πρωτοφανή ελαφρότητα, σε πρωτοβουλίες, όπως το κλείσιμο της ΕΡΤ, με αποτέλεσμα να περιορίσει την κοινοβουλευτική, αλλά κυρίως την πολιτική, βάση στήριξής της. Και φτάσαμε στην προχθεσινή έγκριση δόσης. Με αστερίσκους, αλλά και νέες κοινωνικές απώλειες. Αυτή η περιφρόνηση στις θυσίες του ελληνικού λαού για να ορθοποδήσει και να ανακτήσει τα κυριαρχικά του δικαιώματα, η οποία επιτείνει την διάχυτη ανασφάλεια και απελπισία, πρέπει να τελειώσει τώρα.

Είναι κοινό μυστικό ότι βρισκόμαστε για τα καλά εγκλωβισμένοι και αντιμέτωποι με πολιτικές επιλογές ανάμεσα στο κακό και το χειρότερο. Η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού θεωρεί και την κυβέρνηση, αλλά και την αξιωματική αντιπολίτευση ακατάλληλες να «βγάλουν το φίδι από την τρύπα».  Όλα αυτά πρέπει να αλλάξουν αμέσως. Όπως ήρθαν τα πράγματα, υπάρχει μόνον ένας δρόμος. Μια τελευταία ευκαιρία των μνημονιοδίαιτων, πάσης προέλευσης και θέσης, να δείξουν υπευθυνότητα για να «βγάλουμε τα κάστανα από τη φωτιά»  :

1. Κυβέρνηση εθνικής ενότητας από την παρούσα Βουλή με την συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ και της ΔΗΜΑΡ, με σκοπό την επιστροφή στις αγορές ώστε να απεμπλακούμε από το «μνημόνιο» πριν το τέλος του χρόνου.
2. Πρωθυπουργό αξιόπιστο πρόσωπο, με το εθνικό, δημόσιο και κοινωνικό πάνω από το κομματικό και προσωπικό του συμφέρον και υπουργούς χωρίς δουλειές και διαπλοκές της εποχής που οδήγησε στην καταστροφή .
3. Εφαρμογή φιλολαϊκών, εφικτών μεταρρυθμίσεων στην Διοίκηση, την Κοινωνική Ασφάλιση, την Φορολογία και την Δικαιοσύνη.
4. Εθνικές εκλογές το Φθινόπωρο του 2014 με θέμα την «μετά μνημόνιο εποχή».

                  Σε κάθε περίπτωση, πολιτικές δυνάμεις και πρόσωπα του χθες έχουν τελειώσει. Η επιμονή τους να μείνουν στα πράγματα είναι αδιέξοδη και απλώς τους αφήνει χωρίς ελαφρυντικά την ώρα της επερχόμενης κρίσης τους.