Η προσπάθεια έρχεται καθυστερημένα και συντελείται σε δυσμενές περιβάλλον. Ο ευρύτερος χώρος πολιτικά κονιορτοποιείται. Νέα κόμματα φυτρώνουν, κινήσεις εκδηλώνονται, επίδοξοι αρχηγοί πολλαπλασιάζονται με φόντο την κρίση και την απαξίωση της πολιτικής. Η ΔΗΜΑΡ πήρε τις αποστάσεις της και κόβει τις γέφυρες. Στο ΠΑΣΟΚ αναπαράγονται αντιθέσεις που ξεκινούν από το 2007, ακόμη και από το 1996. Ενόψει των ευρωεκλογών ο χρόνος είναι ελάχιστος. Πρέπει να βιαστούμε.
Το καθοριστικό κριτήριο για την επιτυχία του εγχειρήματος είναι να δημιουργηθεί πολιτικό ρεύμα στη βάση της παράταξης που υπάρχει παντού και είναι σκόρπια. Να μη μείνει σε επίπεδο τεχνητής συγκόλλησης δυνάμεων και προσώπων που συναλλάσσονται στην κορυφή. Υπάρχουν γι’ αυτό τρείς συγκεκριμένες και κρίσιμες προϋποθέσεις:
Πρώτο, το εγχείρημα δεν μπορεί να συντελεστεί σε κενό στρατηγικής. Δεν εξαντλείται σε γενικά προσκλητήρια, ούτε επαφίεται σε ενθαρρυντικές δημοσκοπήσεις. Οφείλει γι’ αυτό να παρεμβαίνει σε κρίσιμες εξελίξεις με σαφή προσανατολισμό. Δημοκρατική και προοδευτική παράταξη δεν νοείται χωρίς εναλλακτικό προοδευτικό δρόμο, χωρίς πρόταση προοδευτικής διακυβέρνησης του τόπου, χωρίς στρατηγική εθνικής ενότητας και συνεννόησης για τις επόμενες κρίσιμες επιλογές της χώρας. Και, βεβαίως, ενόψει ευρωεκλογών με πρόταση για την αναδιάρθρωση της ευρωζώνης, τη συμμαχία των χωρών του Νότου και την αλλαγή των ευρωπαϊκών συνθηκών σε προοδευτική κατεύθυνση.
Δεύτερο, επιβάλλεται να υπάρξει πλήρης αυτογνωσία του ρόλου και τω ορίων της πρωτοβουλίας. Φιλοδοξία της είναι, όπως από την αρχή με σαφήνεια οριοθετήθηκε, να γίνει καταλύτης για την ανασυγκρότηση της προοδευτικής δημοκρατικής παράταξης. Η ίδια δεν είναι κόμμα και δεν ταυτίζεται μ’ αυτήν, ούτε προφανώς μπορεί να την υποκαταστήσει. Αυτό της επιτρέπει να έχει ανοικτό μέτωπο με όλες τις δυνάμεις του αριστερού και δημοκρατικού χώρου. Σήμερα όλοι οφείλουμε να κάνουμε ένα βήμα πίσω. Το ίδιο το ΠΑΣΟΚ πρέπει να εγκαταλείψει κάθε ιδέα «καπελώματος » ή μονοπώλησης του χώρου. Η ΔΗΜΑΡ να πάψει να περιορίζει τον τρίτο πόλο περί τον εαυτό της. Οι κινήσεις και οι διάφορες προσωπικότητες να σταματήσουν να αυτοαναγορεύονται σε αυθεντικούς εκφραστές του προοδευτισμού. Και η κίνηση των «58» σεβόμενη την αυτονομία όλων αυτών να κρατά ανοιχτές τις πόρτες προς κάθε κατεύθυνση, ακόμη και στις φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ. Χωρίς προαπαιτούμενα και άγονες οριοθετήσεις, χωρίς επιλεκτικές πολιτικές και «καλλιστεία» στελεχών. Το μπορεί; Είναι ένα στοίχημα ανοικτό.
Τρίτο, η παράταξη οφείλει πάνω απ’ όλα να διασφαλίσει την δημοκρατική νομιμοποίηση των επιλογών της. Δεν ψάχνει αρχηγό, που έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχει, για να της τον προσφέρουν οι «58». Ο κόσμος της, η λαϊκή της βάση, δεν πρέπει απλώς να ακολουθήσει, πρέπει πρωτίστως να αποφασίσει. Γι’ αυτό είναι αναγκαίο να συναντηθεί με τους πολίτες, τις συλλογικότητες και τα κινήματα τους και να σηματοδοτήσει με την πρακτική της την αναγκαία υπέρβαση προς συλλογικές ηγεσίες και γνήσια δημοκρατικά κόμματα. Αλλιώς όλα θα μείνουν κενό γράμμα.
Καθίσταται, έτσι, κρισιμότατη η διαδικασία κατάρτισης του ευρωψηφοδελτίου. Δεν μπορούμε συνεχώς να επαγγελλόμαστε την ανάγκη αυτοοργάνωσης και συμμετοχής της βάσης της παράταξης και να αναπαράγουμε τις χειρότερες πρακτικές των ξεπερασμένων από τα πράγματα αρχηγικών κομμάτων. Οι πολίτες, όσοι νιώθουν ότι ανήκουν στο προοδευτικό και δημοκρατικό χώρο θα ψηφίσουν τόσο τον επικεφαλής, όσο τα μέλη με εκπροσώπηση των περιφερειών. Και αν έγκαιρα αποφασιστεί στην όποια συνδιάσκεψη η διαδικασία, κατατεθούν οι προτάσεις και αναδειχθούν υποψηφιότητες με συγκεκριμένες θέσεις, απόψεις, ιδέες τόσο γρηγορότερα θα αποσαφηνισθεί η ιδεολογική και προγραμματική φυσιογνωμία του εγχειρήματος με όρους δημοκρατικής νομιμοποίησης. Μόνο έτσι, το πρώτο βήμα μπορεί να γίνει άλμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου