Ο πρωθυπουργός που έφερε το Μνημόνιο λέγεται Καραμανλής

Μιχάλης Κορδαλής

Τα τελευταία χρόνια έχουμε ζήσει ένα συστηματικό «κυνήγι μαγισσών» με αναφορά στην ιδεολογική και εκλογική κυριαρχία της ευρύτερης αριστεράς και της δημοκρατικής παράταξης.

Ένα κυνήγι, που προσπάθησε να λειτουργήσει ως πολιτικό πλυντήριο για τις «αμαρτίες», τις στρεβλώσεις και τις αστοχίες συνολικά της μεταπολίτευσης αλλά και να συγκαλύψει τις βαρύτατες ευθύνες για τον εκτροχιασμό της χώρας.

Σ’ αυτήν, την εκστρατεία δημαγωγίας, μοναδικοί χαμένοι υπήρξαν οι Έλληνες πολίτες. Οι πολίτες που πλήρωσαν και πληρώνουν, με την απουσία συναίνεσης έστω στα πλέον στοιχειώδη όπως είναι το νομισματικό και διεθνές status της χώρας. Οι πολίτες που πληρώνουν με την ανοιχτή πληγή των περιφερόμενων στο κοινοβούλιο νεοναζί, με την κρίση εμπιστοσύνης στους θεσμούς, την καθυστέρηση των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων και κυρίως με κοινωνική διαίρεση και συνομωσιολογία.


Προεξάρχοντες βέβαια σ’ αυτό το γαϊτανάκι συκοφαντίας ήταν οι εμπνευστές των «Ζαππείων», οι χαμένοι στη «μετάφραση» ανάμεσα στην ανεύθυνη συνθηματολογία της Αθήνας και των δεσμεύσεων στο Τέξας, αυτοί που εναγκαλισμένοι με τα golden boys του παλαιοκομματισμού επιχείρησαν να κρύψουν τα προβλήματα της χώρας κάτω απ΄το χαλί που λέγεται «Μνημόνιο».

Εύκολος στόχος για εκείνους υπήρξε η τελευταία η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, η κοινοβουλευτική του ομάδα, που έθεσε κατ’ αυτούς τη χώρα στο «γύψο» της λιτότητας..

Κι όμως, η αλήθεια είναι άλλη.

Αυτή την αλήθεια, έρχεται να αποκαταστήσει το πόρισμα της έκθεσης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για τα πεπραγμένα της τρόικα στις χώρες που εντάχθηκαν στον μηχανισμό στήριξης απαντώντας στους εύκολους αφορισμούς.

Κατέληξε λοιπόν, η έκθεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ότι η άθλια οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα οφειλόταν μεταξύ άλλων και στη "στατιστική απάτη"(sic) στα χρόνια πριν από την έναρξη του προγράμματος φωτογραφίζοντας τη διακυβέρνηση Καραμανλή.

Ένας εκ των εισηγητών της έκθεσης ήταν και ο γνωστός μας Ότμαρ Κάρας, ευρωβουλευτής και ένας εκ των αντιπροέδρων του της κοινοβουλευτικής ομάδας του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, της ευρωπαϊκής κεντροδεξιάς στην οποία ανήκει τουλάχιστον στα λόγια η παράταξη του κύριου Σαμαρά.

Μα και ο κύριος Κάρας ψεύδεται?

Όπως ψεύδεται και η επίσης κεντροδεξιά, Κριστίν Λαγκάρντ για την προχειρότητα, την ευκολία των οικονομικών της «λαδόκολλας» του κύριου Παπαθανασίου που έχοντας τη συνταγή της «επιτυχίας» στον Υπουργείο Οικονομικών επί Κωνσταντίνου Καραμανλή, συνεχίζει να προσφέρει τις υπηρεσίες του στον ελληνικό λαό στα ΕΛΠΕ.

Στο ίδιο μοτίβο θα πρέπει να κινούνται και οι καταγγελίες όποιου ισχυριστεί πως ο αρμόδιος υπουργός Οικονομικών καθώς και ο τότε πρωθυπουργός Κ.Καραμανλής από το βήμα της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης στις 5/9/2009 διαβεβαίωναν πως το έλλειμμα του προυπολογισμού δεν ξεπερνά κατά βάση τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, δηλαδή το 6%.

Είναι άραγε ψέμα και το γεγονός ότι στις 2/9/2009, δύο μόλις ημέρες πριν τις εκλογές, η κυβέρνηση της ΝΔ απέστειλε επίσημη πρόβλεψη στην Ευρωπαϊκή Ένωση σχετικά με το έλλειμμα εμμένοντας στις διακηρύξεις για το τελικό στατιστικό του ύψους στα προλεχθέντα απ΄τον πρωθυπουργό?

Συνεπώς, για τον τριπλασιασμό χρέους και ελλείμματος, την κατασπατάληση με την πελατειακή κατάχρηση των ευρωπαϊκών προγραμμάτων stage, τη μη αποστολή των στατιστικών στοιχείων στη Eurostat, την απογραφή του 2004 που έθεσε τότε, για 1η φορά από τη Μεταπολίτευση, τη χώρα μας σε «ξένη», ευρωπαϊκή, επιτήρηση και αποτέλεσε το πρώτο πλήγμα στη δημοσιονομική κυριαρχία της πατρίδας μας, για όσα συνέβησαν κατά την καραμανλική 6ετία δεν υπάρχει κανένας να απολογηθεί.

Κανείς δεν θα απολογηθεί ούτε για το γεγονός ότι τα περιώνυμα “greek statistics” έγιναν το πιο σύντομο ανέκδοτο στις Βρυξέλλες ούτε για την ανεπανόρθωτη βλάβη που υπέστη η αξιοπιστία της χώρας μας, δηλαδή η «λυδία λίθος» της πιστοληπτικής ικανότητας του ελληνικού κράτους εν μέσω κρίσης.

Άλλωστε τη στιγμή, που στο εξωτερικό καθομολογείται η πολιτική ανεπάρκεια, η μεταρρυθμιστική ραστώνη και η δημιουργική λογιστική της γαλάζιας διακυβέρνησης όχι από πολιτικούς της αντιπάλους αλλά από φίλα προσκείμενες σ’ αυτήν ευρωπαϊκές δυνάμεις κάποιοι στο εσωτερικό επενδύουν σε θεωρίες συνομωσίας, σε αστεία σενάρια.

Γιατί, η αλήθεια, η αλήθεια της έκθεσης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου είναι μια αλήθεια που δεν βολεύει κανένα. Κανέναν, από όσους στοιχημάτισαν στο λαϊκισμό, στη συλλογική αμνησία του ελληνικού λαού ως παρεπόμενο σύμπτωμα της κατάθλιψης για την αποτυχία.

Δεν βολεύει τις ηγεσίες του τυχοδιωκτικού, μικρού διπολισμού, της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ που άλλωστε συναντήθηκαν τότε στις πάνω και κάτω πλατείες.

Δεν τους βολεύει γιατί και οι δύο κατά καιρούς, ενστερνίστηκαν τη δημαγωγική ευκολία, τα αντιευρωπαϊκά και αντιμνημονιακά αφηγήματα πως για όλα φταίνε οι «άλλοι», οι «κακοί» Ευρωπαϊοι, δίνοντας άφεση αμαρτιών στις διαχρονικές μας αστοχίες. Τσουβαλιάσαν έτσι, αυτούς που προκάλεσαν την κρίση τουλάχιστον σε αυτό το μέγεθος με εκείνους που προσπάθησαν με τα όποια λάθη να την επιλύσουν με σκοπό την πολιτική και ηθική λεηλασία της Δημοκρατικής Παράταξης.

Όμως κάπως έτσι δεν ξεκίνησαν και τα ναζιστικά ιδεολογήματα στη Γερμανία του μεσοπολέμου?

Το επάρατο Μνημόνιο ως Συνθήκη των Βερσαλλιών, η δημοσιονομική ασφυξία ως «ζωτικός» χώρος που στέρησαν οι νικητές του πολέμου, η χιτλερική «μαχαιριά στα νώτα» και το δήθεν αήττητο του γερμανικού στρατού που έπληξαν οι απεργίες των συνδικάτων, η αντιπολεμική αριστερά, οι εβραίοι, υπήρξαν οι «άλλοι» της γερμανικής ακροδεξιάς.

Γι’ αυτό και η αποκατάσταση της αλήθειας σήμερα, σημαίνει συνηγορία υπέρ της Δημοκρατίας, σημαίνει αποκατάσταση της ωριμότητας του πολιτικού διαλόγου με την επιστροφή στον ορθολογισμό, στο δύσπεπτο του πολιτικού επιχειρήματος αντί των άναρθρων μεν, εύπεπτων δε «αντιμνημονιακών» κραυγών.

Η αλήθεια λοιπόν είναι, πως ο πρωθυπουργός που οδήγησε τη χώρα ένα βήμα πριν την καταστροφή λέγεται Κώστας Καραμανλής όσο κι αυτό δε συμφέρει κάποιους.

Στο φαιδρό επιχείρημα πως ο Κώστας Καραμανλής επιχείρησε να περιγράψει την κατάσταση που θα επικρατούσε μετά τις εκλογές του 2009 υπάρχουν πολλές απαντήσεις και άλλα τόσα ερωτήματα.

Εκείνοι βέβαια που θέτουν το ερώτημα, δεν απαντούν όμως στο ποιος φέρει την ευθύνη ώστε μετά από 6 ολόκληρα χρόνια να χρειαστούν έκτακτα μέτρα περιστολής δαπανών καθώς ο προεκλογικός λόγος της ΝΔ στηρίχθηκε στο περίφημο «πάγωμα μισθών».

Νομίζω ωστόσο, πως 4 χρόνια τώρα, ο καθένας μας μπορεί να καταλάβει πως η χώρα ήθελε πολύ περισσότερα από ένα απλό «πάγωμα». Συνεπώς, ακόμα και εκείνη την έσχατη ώρα ο κύριος Καραμανλής δεχόμενος έστω ότι ήθελε να μας προϊδεάσει, επέλεξε την αποποίηση ευθυνών, επέλεξε να μας πει τη μισή αλήθεια.

Και η μισή αλήθεια είναι πάντα ένα ολόκληρο ψέμα, το ψέμα της «στατιστικής απάτης» κατά το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ένα ψέμα για το οποίο φέρει στο ακέραιο την πολιτική ευθύνη.



*Ο Μιχάλης Κορδαλής είναι φοιτητής Νομικής, Μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Νεολαίας ΠΑΣΟΚ