Ένας
ψηφοφόρος γράφει όσο πιο
απλά μπορεί, τι έγινε στην Ελλάδα τα
τελευταία 10 χρόνια και την απόφαση ενός
λαού να «σταυρώσει» όχι αυτούς που τον
χρεοκόπησαν, αλλά αυτόν που τους το
ανακοίνωσε.
Προσπαθώ να θυμηθώ ποια δημοσιογράφος ήταν η συντονίστρια του debate των 6 πολιτικών αρχηγών το 2009 όταν ο ΚΚ μιλούσε για έλλειμμα 5,6% και ο παπανδρέου είχε ρωτήσει τον ΚΚ «θέλω να μου πείτε αν αυτά τα νούμερα, αυτοί οι αριθμοί είναι πραγματικοί, αν είναι αληθινοί ή αν κρύβονται άλλοι αριθμοί τους οποίους εμείς θα ανακαλύψουμε», στο ίδιο debate ο ευαγγελάτος ρωτούσε τον ΚΚ για «7.500 συμβασιούχες καθαρίστριες με μισθούς 400 ευρώ απλήρωτες εδώ και 16 μήνες» και τον τσίπρα να αναφέρει στον ΚΚ «συνάντησα νέες και νέους με ένα πτυχίο και μεταπτυχιακό να γυρνάνε από βουλευτικό γραφείο σε βουλευτικό γραφείο, ζητώντας ένα ρουσφέτι σε πρόγραμμα stage των 480 ευρώ ανασφάλιστης εργασίας». Νομίζω ότι η δημοσιογράφος θα θυμάται ότι η απάντηση του ΚΚ ήταν «έχουμε δύο δύσκολα χρόνια μπροστά μας» και ότι θα αρκούσε ένα νοικοκύρεμα και 2 χρόνια πάγωμα μισθών(!!!) και ότι κοκορευόταν ότι «ενώ μας κληροδοτήθηκε ένα έλλειμμα που ξεπερνούσε το 7,5%, μπορέσαμε σε δυο χρόνια μέσα να το φέρουμε κάτω από 3%». Τότε στην ερτ η δημοσιογράφος καθάριζε 219 χιλιάρικα το χρόνο μισθουλάκο, και η ερτ είχε ζημιές 18 εκ. ευρώ. Το 2010 όταν από τη νέα διοίκηση της ζητήθηκε το μηνιάτικο να πέσει στα 6 χιλιάρικα την έκανε για άλλα μετερίζια και η ερτ στο τέλος του 2010 είχε κέρδη 30 εκ. ευρώ.
Το 2015 μια δημοσιογράφος του ΑΝΤ1 κατηγορεί τον παπανδρέου σε «συνέντευξη» που δεν το αφήνει ποτέ να απαντήσει, ότι έβαλε τη χώρα στο μνημόνιο και τον ζητά να μετανιώσει και τον κατηγορεί ότι «έσκασε την χώρα» και «δεν ξέρατε τι παραλαμβάνατε, είχατε ειδοποιηθεί απο τον ΚΚ» και άλλες ψεκασμένες μπαρούφες. Μήπως ήταν η ίδια δημοσιογράφος, η συντονίστρια του debate, που και αυτή είχε ακούσει στο studio της ερτ το 2009 (όπως και όλοι οι έλληνες είχαμε ακούσει) τον ΚΚ να μας κοροιδεύει για θωρακισμένη οικονομία και έλλειμμα 6% και 2 χρόνια πάγωμα μισθών. Και μάλλον δεν θα διάβασε ποτέ της την έκθεση του ευρωκοινοβουλίου (Ngoc και Karas το 2014, που καταψηφίσαν οι ελληναράδες ευρωβουλευτές σύριζα και ΝΔ ενώ μέχρι τότε τη μνημόνευαν σαν ευαγγέλιο) για τη στατιστική απάτη και τη χρεοκοπία της κυβερνήσης καραμανλή που 2 ημέρες πριν τις εκλογές του ’09 επίσημα είχε στείλει EDP notification στην ΕΕ για έλλειμμα 6%. Προφανώς ο καημενούλης ο ΚΚ είχε ξεχάσει τον αριθμό 1 πριν το 6, δηλαδή περίπου 23 δισ. από τα 36 δισ. έλλειμμα της χρονιάς!!! Μάλλον για αυτή την ενημέρωση εξανίσταται η κα χούκλη; Αλήθεια τι να κάνει εκείνος ο απατεώνας που είχε δηλώσει έλλειμμα 6% αντί για 15,6%, σε ποια περιφέρεια θα εκλεγεί και πάλι βουλευτής;
Το μέγεθος της κρίσης έγινε πασιφανές όταν τον σεπτέμβριο του 2011, άκουσαμε σοκαρισμένοι τον παπανδρέου από τη δεθ να αναφέρει στο λόγο του «βασικός μου στόχος να μην υπάρχει οικογένεια χωρίς τουλάχιστον έναν εργαζόμενο, να μην υπάρχει οικογένεια χωρίς εισόδημα». Την ίδια ώρα η «μισή» ελλάδα διαδήλωνε για το επίδομα πλύσης χεριών, το επίδομα κεραίας και το επίδομα έγκαιρης προσέλευσης, και η άλλη «μισή» έβραζε για το 15% φόρο στις offshore, τον οικονομικό εισαγγελέα και την ηλεκτρονική συνταγογράφηση, τη διαύγεια και το ΑΣΕΠ και το σαμποτάζ στις κρουαζιέρες και στη μικρή μας χώρα «έπεφταν τα τσιμέντα» και έριχναν λάδια στα τουριστικά λεωφορεία. Οι πραγματικά αδύναμοι δεν διαδήλωναν, έκαναν όσα μεροκάματα μπορούσαν, καθώς έβλεπαν τους διαδηλωτές και τα συμφέροντά τους να τους σπρώχνουν στον γκρεμό. Ο παπανδρέου έπεσε από τον βενιζέλο, την εύα, την μιλένα κ.ά. λίγο μετά, τον νοέμβριο του ’11 μετά τις κάννες. Σήμερα ο μακεδονομάχος σαμαράς και ο μόνιμος αντιπρόεδρος βενιζέλος, σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, αφήνουν μια χώρα με 450 χιλιάδες οικογένειες με κανέναν εργαζόμενο. Και ενώ πήραν ανεργία 17% από ΓΑΠ (από 9,5 επί ΚΚ) την άφηνουν 25%. Και ζητούν την ψήφο μας!!! Όχι μόνο δεν έβγαλαν νωρίτερα τη χώρα από το μνημόνιο, όπως έταζαν, δεν την έβγαλαν από το μνημόνιο ούτε στην προγραμματισμένη από το 2010 ημερομηνία.
Για τους υπόλοιπους ευρωπαίους πολίτες, η ελλάδα είναι η πιο καθυστερημένη χώρα της ευρωζώνης, ένα απέραντο γραφειοκρατικό πελατειακό καθεστώς που τους πρήζει με τα προβλήματά της, ζητώντας συνέχεια στήριξη και απαιτώντας ειδική οικονομική σχέση με το χέρι προτεταμένο «δώστε μας λαλάκια». Οι έλληνες έχουμε κάνει την εσωστρέφεια της μυθολογίας και της παρελθοντολογίας μας τα απόλυτα ιδανικά για να απαιτούμε διαρκώς, ό,τι συνωμοσιολογικά πιστεύουμε ότι μας οφείλεται από τον υπόλοιπο κόσμο, και δικαιολογεί την απόλυτη αποτυχία μας.
Στα μέσα του ’90 ο σημίτης είχε εκλεγεί υποσχόμενος με μια κινέζικη παροιμία, ότι δεν θα τάξει στον έλληνα ψάρια να τραφεί, αλλά ότι θα τον μάθει να ψαρεύει και να τα πιάνει μόνος του. Το 2004 φεύγοντας από την εξουσία δεν είχε καταφέρει τίποτα από τα δύο, έβαλε τον «καλομαθημένο» έλληνα διορισμένο «πελάτη» του σε ένα πανάκριβο γκουρμέ εστιατόριο με σούσι (μετά από μια βόλτα από το ΚΑΖΙΝΟ του χρηματιστηρίου) χωρίς να του μάθει τίποτα και του μισοανακοίνωσε και τον απλήρωτο λογαριασμό της αστακομακαρονάδας, και για τους «πελάτες» και για όσους δεν είχαν καμία σχέση. Αποχαυνωμένοι προσδοκούσαμε τις ωραίες εποχές της παγκόσμιας πρωτοπορίας της ελληνικής εκπαιδευτικής επανάστασης, που η κάθε νηπιαγωγός κα Νατάσα Παζαΐτη θα διοριζόταν και θα εργαζόταν ως χειρούργος... Το πάρτι-πάρτι στις 7 του μάρτη του Καραμανλή συνεχίστηκε μέχρι και τις τελευταίες ώρες της διακυβέρνησής του, διορίζοντας εκατοντάδες χιλιάδες «δεν κάνει για τίποτα, να προσληφθεί στο metro» ψηφοφόρους, και αφήνοντας όλα τα προβλήματα για τον επόμενο «άσ’ το για αργότερα» δίνοντας σε μια χαρτοπετσέτα στη λαγκάρντ γραμμένα τα απαιτούμενα μέτρα για τη «θωρακισμένη οικονομία», κρύβοντας το 15,6% δημοσιονομικό έλλειμμα, 300 δις χρέος, 14% έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών και ύφεση 4% στη χρεοκοπημένη ελλάδα των «5 νταβατζήδων» του και των 2,3 εκ. συνταξιούχων, και των καλαματιανών του μουσείου της ακρόπολης.
Τον απρίλιο του 2010 είχε έρθει η ώρα του λογαριασμού. Τα κερατιάτικα που έσπρωχναν οι προηγούμενες γενιές για το «μακρινό» μέλλον ήταν εκεί. Το «άσ’ το για αργότερα» ήταν εκεί, το «γράψ’ τα και έχει ο θεός (της ελλάδας)» ήταν εκεί. Το μέλλον ούτε αναπάντεχα, ούτε αιφνιδιαστικά, ήταν εκεί. Το προγραμματισμένο μέλλον ήταν εκεί. Η επ’ αόριστον αναβολή αντιμετώπιση της πραγματικότητας είχε λήξει. Το δώρο των «γονιών» μας ήταν εκεί. Είτε μετείχαμε είτε δεν μετείχαμε στο πάρτι, είτε φάγαμε είτε δεν φάγαμε. Και τότε όλοι μα όλοι οι έλληνες, σαν έτοιμοι από καιρό, βγήκαμε στους δρόμους φωνάζοντας ότι κανείς μας δεν έφαγε, κανείς μας δεν έκλεψε σε αυτό τον τόπο, πάντα έκλεβαν οι άλλοι, εμείς είμαστε οι φτωχοδιάβολοι, οι μοιραίοι του βάρναλη, είμαστε ο σοφός λαός.
Δεν χρωστάμε, δεν πληρώνουμε, να πληρώσουν οι άλλοι, όχι εγώ, να πληρώσεις εσύ. Στο ημερολόγιο τυπικά γράφει 2015, είμαστε ακόμη εκεί στο 2009, και πιο πίσω στο 2004, στο πάρτι-πάρτι στις 7 του μάρτη, είμαστε ακόμη εκεί, και επιμένουμε να κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας.
Και 5 χρόνια τώρα κυνηγάμε ως αποδιοπομπαίους τράγους αυτούς που μας είπαν ότι χρεοκοπήσαμε, όχι αυτούς που μας χρεοκόπησαν, όχι αυτούς που μετά μας έταξαν 18 δις ισοδύναμα μέτρα και τώρα τάζουν 55 δις αύξηση αεπ και FREE wifi part2, όχι αυτούς που μας έταζαν ότι θα σκίσουν το μνημόνιο και τώρα λένε θα πληρώσουν τα ομόλογα τον μάρτιο κανονικά και αφήνουν περιστέρια στα θεοφάνεια, κανέναν από αυτούς, εμείς κυνηγάμε αυτούς που μας είπαν την αλήθεια, ότι χρεοκοπήσαμε και ότι κανείς δεν μας δάνειζε, εμάς τον περήφανο λαό, εμάς και τη χώρα που την επέλεξαν οι θεοί. Εμείς ακόμη και σήμερα κυνηγάμε τους (στοχοποιημένους από αυτούς που μας χρεοκόπησαν) αποδιοπομπαίους τράγους, όχι να διορθώσουμε τα λάθη μας, όχι να βρούμε τα λάθη μας. Οι τράγοι δεν εξαφανίζουν τα λάθη, δεν λύνουν τα προβλήματα. Αυτά είναι που πρέπει να βρούμε. Στην ελλάδα κυνηγάμε τους πυροσβέστες, δεν κυνηγάμε τους εμπρηστές, έτσι είναι και σε όποιον αρέσει.
Στην ελλάδα π.χ. πρέπει να έχεις ακούσει εκατοντάδες φορές τον ΓΑΠ να αναφωνεί 2 λέξεις μόνο της μονταζιέρας «λεφτά υπάρχουν». Από το 2010 και μετά έχουν πονέσει τα αυτιά μου να το ακούω. Γιατί πριν τις εκλογές του 2009 το άκουσες 2 φορές μόνο, στην δεθ και στην κοζάνη. Αν το άκουσες τότε ολόκληρο, στην ίδια ομιλία άκουσες και αυτό. «Πολλοί νομίζουν ότι την ιστορία γράφουν μόνοι τους οι ηγέτες. Δεν είναι έτσι. Μια κοινωνία αλλάζει μόνο όταν όλοι μαζί προσπαθήσουμε. Ιστορία μπορεί να γράψει ο αγρότης στο χωράφι του, ο νέος επιστήμονας στην έρευνά του. Ο μικρομεσαίος επιχειρηματίας μπορεί να γράψει ιστορία στο μαγαζί του, η γυναίκα στη δουλειά της, ο υπάλληλος στο Δημόσιο, ο μετανάστης στην οικοδομή, ο καθηγητής στο πανεπιστήμιό του, ο δάσκαλος στη γειτονιά του, το άτομο με αναπηρία με την προσπάθειά του. Η νοσοκόμα στο κέντρο υγείας μπορεί να γράψει ιστορία. Αρκεί να δουλέψουμε μαζί».
Στις εκλογές του μαΐου 2012 τα 5,2 εκ. που ψήφιζαν μέχρι τότε πασόκ-νδ έμειναν 2 εκ. και οι υπόλοιποι 4,3 εκ. ψηφοφόροι μέσω παρθενορραφής έγιναν συριζαυγίτες, καμμένοι, χρυσααυγά κ.λπ. Ξαφνικά οι πιασμένοι στο στασίδι της μονιμότητας του ελληνικού κράτους είδαν το φως το αληθινό και ξαναγεννήθηκαν και ψήφισαν για πρώτη φορά (ξανά!!!). Κανένας μας δεν ψήφιζε μέχρι τότε, κανένας από εμάς τους μοιραίους. Τώρα είμαστε όλοι σύριζα, και όλοι μας φανατικοί, σαν να ψηφίζαμε από τότε, το 2009, που ήταν 4%. Μαθηματικά πώς βγαίνει, 2,5 εκ. ψηφοφόροι σήμερα να παριστάνουν ότι ήταν το 4% του 2009;
Στις ευρωεκλογές ψήφισα το μη χείρον βέλτιστον, ψήφισα ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ για το νέο που εκπροσωπούσε και για την ομοιότητα των λόγων του με τη λογική και την πράξη των κηπουρών και του γαπ, σε ένα ποιο light αμπαλάζ. Όμως 10 μήνες μετά, αν δεν βγει απο το lifestyle αμπαλάζ του, αν δεν σπάσει τα φράγματα και τα καλούπια, θα ξεραθεί σύντομα ξεδιψώντας μόνο τους γυρολόγους λυκούδη, τατσό κ.λπ.
Στις εκλογές στις 25 γενάρη θα ψηφίσω το ΚΙΝΗΜΑ. Και το 2009 πάλι ΚΙΝΗΜΑ είχα ψηφίσει, όχι πασόκ, και τότε ΚΙΝΗΜΑ είχα ψηφίσει και ας έγραφε το ψηφοδέλτιο πασόκ. Ναι, παραδέχομαι ότι είμαι 1 από τους 3.012.542 που είχαν ψηφίσει τότε, οι υπόλοιποι 3.012.541 μπορούν να αρχίσουν να βρίζουν τώρα από τα μετερίζια των τσιπροκαμμένων, μαζί με τους ζάππειους της πολάν και την κόρη του βενιζέλου «μπαμπά, αν είναι να κάνεις κάτι για τη χώρα, κάν’το τώρα» στο ταξίδι από τις κάννες του μόνιμου αντιπρόεδρου.
Θα ψηφίσω ΚΙΝΗΜΑ για μερικούς απλούς λόγους. Γιατί παραδέχεται ότι η χώρα είναι χρεοκοπημένη και δεν λέει παραμύθια για 12 δις πρόγραμμα θεσσαλονίκης. Γιατί δεν «σκίζει» μνημόνια, αλλά θέλει να σκίσει την πελατειακή ελλάδα. Γιατί όταν το τέλος του 2009 διέκοψε την ομηρία σε 95 χιλιάδες ρουσφετολογικά stage στο δημόσιο όλοι όσοι λένε ότι άργησε να πάρει μέτρα για την κρίση, τότε ήταν εναντίον. Γιατί σιχαίνομαι το ηλίθιο πολιτικό bullying των τελευταίων ετών σε βάρος του παπανδρέου και των «κηπουρών» από όλους τους φασίζοντες αμόρφωτους καθηγητές του ψεύδους και της λάσπης που πληρώνονται με θέσεις επικρατείας στο πασόκ ή στο ευρωψηφοδέλτιο στις γέφυρες ή καμμένους που πληρώνουν πρόστιμο 30 χιλ. ευρώ στο δικαστήριο για εξύβριση ενώ έχτισαν πολιτικές καριέρες και ψεκασμένα κόμματα. Γιατί μου έλειψαν οι αγανακτισμένοι, πού χάθηκαν αυτά τα παιδιά, 14 δις μέτρα και ένφια από τότε δωράκι σαμαρά; Τι να έγιναν; Γιατί θέλω συνέχιση της διαύγειας, του open goverment, του καλλικράτη, των ηλεκτρονικών διαγωνισμών, του ασέπ, του ενιαίου μισθολογίου, του 3ετούς αφορολόγητου των νέων επαγγελματιών, ψήφο και ιθαγένεια στους μετανάστες 2ης γενιάς, δημοψηφίσματα, κοινές μετοχές στις τράπεζες, αδειοδότηση τηλεοπτικών καναλιών, άνοιγμα κλειστών επαγγελμάτων, μείωση εξοπλιστικών δαπανών, πράσινη ανάπτυξη με φωτοβολταϊκά και ανεμογεννήτριες αντί για πετρέλαιο και λιγνίτη, κατάργηση των πολεοδομιών, το «νέο σχολείο», το φόρο στα ακίνητα της εκκλησίας, της ηλεκτρονικής συνταγογράφησης, το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, τις χειροπέδες στα λαμόγια, την παύση των τραπεζικών θαλασσοδανείων σε χρεοκοπημένα ΜΜΕ, και άλλα πολλά. Αυτά έγιναν το 2009-11.
Δεν
ξέρω αν το ΚΙΝΗΜΑ θα μπει καν στη
βουλή, δεν ξέρω αν θα είναι 3ο κόμμα
ή θα είναι εξωκοινοβουλευτική
κεντροαριστερά, θα ξέρω όμως ότι θα έχω
κάνει το καθήκον μου, ότι θα είμαι εντάξει
με τη συνείδησή μου και με ό,τι μπορώ να
κάνω για τον τόπο μου, θα έχω ψηφίσει
αυτό που πιστεύω. Στα αυτιά μου παίζει
η κολεκτίβα των fauve σαν να σπάω το
γυαλί, να σπάμε το φόβο, να αντικρίσουμε
την πραγματικότητα και να πολεμήσουμε
για αυτήν. Η μουσική πολιτική των fauve
είναι ότι και το ΚΙΝΗΜΑ που σπάει τη
μεγάλη φούσκα που μας τάζουν, η ψεύτικη
φλυαρία στην επιστροφή στην «κανονικότητα»
του 2009, γιατί η «κανονικότητα» του 2009
ήταν το ίδιο άδικη με αυτή του μνημονικού
συντεχνιασμού. Η αλληλεγγύη στην πράξη,
η κοινωνία μαζί, το συμφέρον στην άκρη,
οι ενοχές για την ανισότητα και την
αδικία, η άρνηση στην ηττοπάθεια και τη
μιζέρια του ωχαδελφισμού. Δεν ξέρω αν
έχω δίκαιο, ξέρω ότι είναι το μοναδικό
κείμενο υποστήριξης στο ΚΙΝΗΜΑ, ξέρω ότι είμαστε λίγοι, τολμηροί
και ίσως «ανόητοι», αλλά ξέρω ότι είμαστε
έτοιμοι από καιρό, κόντρα στην καθεστηκυία
πολιτική τάξη και αταξία και ότι τα
σπάμε, πάμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου