Στιγμές μνήμης με τον Αντώνη Καρρά.Του Κώστα Γ. Μαμέλη

Άρχοντας ήταν, έτσι τον αποκαλούσα κι ας μην του άρεζε.

Σε κάθε συνεδρίαση της ΚΕ νοιάζονταν και ρώταγε για το διατηρητέο κτίριο του Κρατικού Ωδείου Θεσσαλονίκης-γωνία Λέοντος Σοφού και Φράγκων-την περίφημη Banque Ottomane άλλοτε – κάποτε οικογενειακή ιδιοκτησία του.

Και κάθε φορά μας στράτευε ευρηματικά.Όπως για να φυτέψουμε δέντρα στην Παλαιστίνη «για να κρατήσουμε τη γη, Κωστάκη μου», ως τσαμπουκά στις μπουλντόζες των Ισραηλινών, που κλέβανε το χώμα μιας φτωχής πατρίδας.«Κάθε σύντροφος υιοθετεί ένα δέντρο».Ρομαντική επιταγή, άπιαστο όνειρο, καθώς λιγόστευαν οι σύντροφοι και πλήθαιναν οι «ορθολογιστές».

Το βλέμμα του πάντοτε ταπεινό, κουβάλαγε γονικό φορτίο δυσβάστακτο με αξιοπρέπεια και δύναμη.Αλλά ο λόγος του ήταν ασυμβίβαστος, η φωνή του αταλάντευτη, η στάση του συνεπής, απέναντι στις μικρές και μεγάλες εξουσίες.

Περιέπαιζε τους εφαψίες του κυβερνητισμού, οικτίροντας τους μόνιμους εραστές των κρατικών οφίκιων, τους σιτιζόμενους στα πρυτανεία των εκάστοτε αρχηγών.Κι όντας ευθύβολος κριτής, δεν έκρυβε λόγια για τους ιδεολογικά και πολιτικά παρεκκλίνοντες, τους «στρόγγυλους», όπως τους αποκαλούσε.

Αντώνης Καρράς.Κλήθηκε να λάβει τον λόγο στην αέναη συνεδρίαση του παραδείσου.Αυτόν τον ντελικανή της πολιτικής θα τον θυμόμαστε.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕΕΦ.ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ