Με την ευκαιρία της πρότασης του εισαγγελέα να κηρυχτούν ένοχοι για απάτη οι διοικητές των ταμείων στη δίκη για τα δομημένα ομόλογα, είναι χρήσιμο να θυμηθούμε τα εξής.
Όταν ξέσπασε το σκάνδαλο με την καταλήστευση των ταμείων, η Δεξιά αντί να απαντήσει επί της ουσίας, προσπάθησε να κρύψει την αλήθεια και για την δημιουργία εντυπώσεων και σύγχυσης στο λαό τόλμησε να ισχυρισθεί ότι αποφάσισε τάχα διαχειριστικό έλεγχο στα αποθεματικά των ταμείων, σε βάθος δεκαετίας. Ταυτόχρονα άφησε υπονοούμενα σε βάρος των ασφαλισμένων.
Έχουν όμως αξία τα πραγματικά στοιχεία. Όταν το 1998 άνοιξε ο δρόμος ένταξης της χώρας στην ΟΝΕ με βάση τα κριτήρια ένταξης, εκτός από τα ελλείμματα, τον πληθωρισμό και το χρέος το δημοσίου, έπρεπε να πετύχουμε ως χώρα, σύγκλιση στα επιτόκια και επίσης νομισματική σταθερότητα.
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ εξέδωσε τότε το πρώτο κρατικό ομόλογο δεκαετούς διάρκειας, με σταθερό επιτόκιο και ακολούθησαν κι΄άλλες επιτυχημένες τέτοιες εκδόσεις, μέχρι την οριστική ένταξη της πατρίδας μας στη ζώνη του ευρώ.
Τα ομόλογα αυτά, ονομάστηκαν «ομόλογα σύγκλισης» και ήταν τίτλοι περιζήτητοι που γίνονταν αμέσως ανάρπαστοι, επειδή προσέφεραν αποδόσεις υψηλές, σταθερές για δέκα χρόνια, σε μια εποχή παγκόσμιας οικονομικής αβεβαιότητας.
Με εισήγηση της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, τα ασφαλιστικά ταμεία τοποθέτησαν μέρος των αποθεματικών τους στους δεκαετείς αυτούς τίτλους. Η αγορά έγινε απ΄αυθείας από το Ελληνικό Δημόσιο με πλήρη διαφάνεια, χωρίς εξωτερικούς περίπατους, περίεργες και δαιδαλώδης διαδρομές, όπως καλή ώρα έγινε με την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.
Και τώρα στο ζουμί.
- Το 1993 η Ν.Δ παρέδωσε στο ΠΑΣΟΚ αποθεματικά των ταμείων, αξίας 3 δις ευρώ.
- Το 1996 τα ταμεία είχαν συνολικά αποθεματικά, αξίας 8 δις ευρώ.
- Το 2004, βρέθηκαν με αυξημένη την περιουσία τους στα 26 δις ευρώ. Κέρδισαν δηλαδή πάνω από 23 δις ευρώ, ή ποσοστό 866% σε μια δεκαετία περίπου, ήτοι 78.7% ετησίως.
Αυτά τα νούμερα, δυστυχώς για τη «νέα διακυβέρνηση» Καραμανλή ήταν αμείλικτα, απολύτως ακριβή και δεν επιδέχονταν την παραμικρή αμφισβήτηση όταν βγήκαν στην επιφάνεια, για να πάψουν επί τέλους οι γαλάζιοι φωστήρες να ισχυρίζονται, ότι οι ίδιες πρακτικές υπήρχαν και επί ΠΑΣΟΚ.
Τον Μάρτη όμως του 2004 που έγινε η κυβερνητική αλλαγή, η Δεξιά βρίσκοντας τα ταμεία ανθηρά, με μια τεράστια περιουσία, από την πρώτη στιγμή έβαλε στόχο να παίξει με τα λεφτά του κοσμάκη, λες και ήταν δικά της, προϊόν του μόχθου μια ολάκερης ζωής των γαλάζιων στελεχών της.
Για να κάνουν λοιπόν πιο εύκολα τη δουλειά τους, άλλαξαν όλες τις διοικήσεις των ασφαλιστικών ταμείων με δικά τους παιδιά, με χαρακτηριστική περίπτωση την τοποθέτηση του γιου του πρώην γενικού διευθυντή της Νέας Δημοκρατίας Αγάπιου Σημαιοφορίδη, ως πρόεδρου του ΤΕΑΔΥ που υπέστη και την μεγαλύτερη ζημιά.
Στην ιστορία μπλέχτηκαν και διάφορα άλλα μπουμπούκια της Δεξιάς, χρηματιστές και χρηματοοικονομικοί σύμβουλοι στην Αθήνα, στο Λονδίνο και στο Μόναχο, που είχαν βάλει προ πολλού στο μάτι τα χρυσά λεφτά των ταμείων. Οι περισσότερες πράξεις της αρπαχτής πραγματοποιήθηκαν το 2006, όταν αντικατέστησαν τους τίτλους των ομολόγων (σύγκλησης), με μεγάλου ρίσκου και αμφιβόλου απόδοσης ομόλογα, τα γνωστά πλέον σε όλους ομόλογα (πρόκλησης). Αυτοί οι τίτλοι υψηλού ρίσκου, μέτρησαν τεράστιες ζημιές της τάξεως του 30 -50%, για τους ασφαλισμένους και τα ταμεία.
Μια καλά οργανωμένη ληστεία δηλαδή κι όμως με το κλείσιμο της Βουλής παραγράφηκαν οι πολιτικές ευθύνες και έμειναν να δικάζονται μετά από τόσα χρόνια, άλλο και τούτο, η μαρίδα, άνθρωποι που εξετέλεσαν ένα οργανωμένο σχέδιο με άνωθεν εντολές, με τα μεγάλα ψάρια στο απυρόβλητο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου