του Aλέκου Στάμου
Τους φαίνεται παράξενο, κάποιες φορές αστείο. Στην Βουλή δεν μπήκατε μας λένε, λεφτά δεν έχετε, ΜΜΕ δεν έχετε, τί νομίζετε ότι κάνετε;
Η απάντηση δεν είναι εύκολη γιατί είναι απλή και καθαρή. Ζούμε σε μια κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα που απεχθάνεται το απλό, το αληθινό, το πρωτογενές και καθαρό γιατί έχει εθιστεί στο απλοϊκό, στο νεφελώδες, στο τάχα μου, στο νόθο, στο επικοινωνιακά πιασάρικο.
Η απάντηση δεν είναι εύκολη γιατί πρέπει να εξηγήσεις μια πορεία αντίθετη στο ρεύμα, κόντρα στους καιρούς.
Η απάντηση δεν είναι εύκολη γιατί πρέπει να εξηγηθεί η στράτευση σε μια υπόθεση χωρίς συναλλαγή και ανταλλάγματα, χωρίς αυτονόητη και εξασφαλισμένη επιβεβαίωση στο τέλος της διαδρομής. Κι αυτό σε ένα κοινωνικό και πολιτικό περιβάλλον που έχει εκπαιδευτεί να προσανατολίζεται και να ακολουθεί τους κοινωνικά, οικονομικά, εκλογικά και δημοσκοπικά ισχυρούς και όλα όσα φέρνει αυτή η πρόσδεση ως ανταμοιβή.
Η απάντηση δεν είναι εύκολη γιατί στα δικά σου επιχειρήματα για την πολιτική, τη δημοκρατία, τη ζωή, τον άνθρωπο, την κοινωνική δικαιοσύνη, την αλληλεγγύη, την αλήθεια παίρνεις ως απάντηση το "επιχείρημα" των εκλογικών ποσοστών και των δημοσκοπήσεων.
Μας λένε ότι δεν πείθουμε γιατί έχουμε ευθύνες, ότι συμμετείχαμε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο σε όσα οδήγησαν τη χώρα στην σημερινή κατάσταση. Και αυτό μας το λένε και κάποιοι που όχι μόνο συμμετείχαν, χωρίς να φαίνονται στην πρώτη γραμμή, αλλά και αποκόμισαν οφέλη και οφίτσια στο πέρασμα των χρόνων. Έκαναν περιουσίες, άλλαξαν τρόπο ζωής και τόπο κατοικίας, απόκτησαν τραπεζικούς λογαριασμούς με εξαψήφια και επταψήφια νούμερα.
Σε αυτό η απάντηση είναι πιο εύκολη.
Γιατί αναγνωρίζουμε και τις δικές μας ευθύνες σε όλα τα επίπεδα. Για τα καλά και τα κακά, για τα επιτεύγματα και τις αστοχίες. Και είναι αυτή ακριβώς η ανάληψη της ευθύνης που μας οδηγεί στην αναγκαιότητα μιας καινούργιας αρχής για όλους και για όλα.
Γιατί δεν κρυβόμαστε, δεν εξαπατούμε, ζούμε και περπατάμε πάντα στις ίδιες γειτονιές, έχουμε τις ίδιες αγωνίες, τους ίδιους φόβους, τις ίδιες ελπίδες.
Γιατί η αυτοκριτική μας δεν είναι ψευδεπίγραφη, μικροαστική και υποκριτική, είναι γνήσια και αυταπόδεικτη μέσα από το αβέβαιο αλλά ελπιδοφόρο άλμα στο μέλλον που επιχειρούμε.
Γιατί η ιστορία για μας δεν είναι άθροισμα επετείων για πανηγυρισμούς ή για μνημόσυνα. Η ιστορία η προσωπική και η συλλογική είναι για μας το θεμέλιο της αυτογνωσίας για την μεγάλη υπέρβαση που έχουμε ανάγκη ως πρόσωπα και ως λαός.
Μας λένε προσωπολάτρες και έχουν δίκιο.
Γιατί πιστεύουμε και αγαπάμε και συμπορευόμαστε με πρόσωπα που έχουν ιδέες, γενναιότητα, αίσθηση χρέους απέναντι στην δημοκρατία, στην αλήθεια και στην δικαιοσύνη, απέναντι στη χώρα και στους πολίτες.
Γιατί πιστεύουμε στο πρόσωπο του Γιώργου Παπανδρέου και ανταποκριθήκαμε στο κάλεσμά του.
Γιατί προσωπολάτρης είναι και ο Γιώργος Παπανδρέου και έκανε το κάλεσμα του στα ΔΙΚΑ ΜΑΣ πρόσωπα και όχι σε άλλα πλουμιστά, διάσημα και φραγκάτα.
Γιατί στα πρόσωπα ΟΛΩΝ μας καθρεφτίζεται διάφανη η ζωή μας με τα σκαμπανεβάσματα της, τις επιτυχίες και τα λάθη της, στα πρόσωπά μας αντανακλάται η ομορφιά του γνήσιου και αληθινού. Εμείς δεν κάναμε και δεν κάνουμε πολιτικό μποτοξ για να κρύψουμε ατέλειες.
Εμείς δείχνουμε το φεγγάρι όταν άλλοι κοιτάνε το δικό τους δάχτυλο στο μέλι.
Είμαστε μια συλλογικότητα που ξεκινήσαμε ένα ταξίδι παράτολμο, βαδίζουμε συνειδητά ανάποδα στην κεντρική λεωφόρο γιατί ξέρουμε πως ο δρόμος πρέπει να αλλάξει κατεύθυνση.
Έχοντας αίσθηση της ιστορίας αυτής της πατρίδας και αυτού του λαού δεν αναφερόμαστε σε «πρώτη φορά» αλλά επιχειρούμε για «πολλοστή φορά» στην ιστορική διαδρομή της πατρίδας να αλλάξουμε τη μοίρα της χώρας μας, του λαού μας.
Έχοντας μοναδικό όπλο την αλήθεια, τη βούληση και το όραμα ξεκινήσαμε μια διαδρομή που θα την φτάσουμε μέχρι το τέλος.
Είμαστε τόσο αποφασισμένοι όσο και το χρέος μας απέναντι σε αυτούς που προηγήθηκαν και αγωνίστηκαν για μας, όσο και η υποχρέωσή μας στις γενιές που έρχονται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου