Δευτέρα 4 Ιανουαρίου 2016

Η ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΤΟΥ ΛΕΟΠΟΛΝΤΟ ΛΟΠΕΖ ΗΓΕΤΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ ΣΤΗΝ ΒΕΝΕΖΟΥΕΛΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΟΥ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ.

Η καταδίκη του Λεοπόλντο Λόπεζ, ηγέτη της προοδευτικής αντίπολίτευσης και μέλους της Σοσιαλιστικής Διεθνούς σε κάθειρξη 14 ετών, από το καθεστώς Μαδούρο στη Βενεζουέλα, πέρα από μια πράξη καταφανούς αδικίας σημαίνει πάρα πολλά ακόμη.

Γιατί δεν είναι απλά η άδικη καταδίκη μόνο ενός ανθρώπου.

Είναι η καταδίκη της Δημοκρατίας και του σεβασμού των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στη συγκεκριμένη χώρα.

Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που με "πλαστές" κατηγορίες, η πολιτική ηγεσία της Βενεζουέλας επιχειρεί να στοχοποιήσει και να φιμώσει το Λ.Λόπεζ.

Τώρα, έχουμε την κατηγορία για τη δήθεν υποκίνηση ταραχών κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων της αντιπολίτευσης.

Το 2008, ήταν η επίσης κατασκευασμένη κατηγορία για ζητήματα διαφάνειας προκειμένου να πετύχουν -δεδομένης της κείμενης νομοθεσίας- την απόσυρση της υποψηφίοτητας του για τις προεδρικές εκλογές.

Κατηγορίες που κατέπεσαν πανηγυρικά σε διεθνές επίπεδο, στα Παναμερικανικά Δικαστήρια αλλά δεν εφαρμόστηκαν ποτέ από τη Βενεζουέλα.

Σε μια ειρωνεία της τύχης το 2007 ο κύριος Λόπεζ είχε βραβευθεί από την Οργάνωση Διεθνούς Διαφάνειας για το έργο του ως Δήμαρχος και το 2008 ψηφίστηκε ως ο Τρίτος Καλύτερος Δήμαρχος στον Κόσμο.

Τα μόνα αδίκηματα που μάλλον διέπραξε ο κύριος Λόπεζ, είναι η διαφωνία του με την κυβέρνηση και υψηλή δημοτικότητα του ανάμεσα στους συμπατριώτες του.

Γι' αυτό και η άμεση αποφυλάκιση του δεν είναι μόνο ζήτημα της Βενεζουέλας.

Είναι ένα διεθνές ζήτημα Δημοκρατίας στο οποίο όλα τα κράτη, οι κυβερνήσεις και οι αρμόδιοι διεθνείς οργανισμοί οφείλουν να πάρουν θέση.

Όσο ο Λεοπόλντο Λόπεζ παραμένει στη φυλακή ως πολιτικός κρατούμενος -όπως έχει χαρακτηρισθεί από τη Διεθνή Αμνηστία- και μάλιστα σε συνθήκες αυστηρής απομόνωσης τόσο θα παραμένει φυλακισμένη η ισονομία και η ισηγορία στη Βενεζουέλα.

Άλλωστε η μεγάλη πολιτική ήττα που υπέστη πρόσφατα ο κύριος Μαδούρο αποδεικνύει πως

δεν υπάρχει Κοινωνική Δικαιοσύνης χωρίς Ελευθερία,
δεν υπάρχει σοσιαλισμός με ταυτόχρονη στέρηση των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων.

Αποδεικνύει όμως και κάτι ακόμα.

Πως τελικά, οι συνειδήσεις των δημοκρατικών πολιτών δεν φυλακίζονται!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου