ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΑΣΑΦΕΙΑ Η ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΙΚΗ ΣΥΓΧΥΣΗ ;

του Χάρη Καστανίδη

Η κυβερνώσα ριζοσπαστική Αριστερά οφείλει να μην διολισθήσει στην εποχή του Λισένκο και του σταλινικού δόγματος : «εάν η αλήθεια δεν συμφωνεί με την ιδεολογία και τις απόψεις μας, τόσο το χειρότερο για την αλήθεια»!

Η αλήθεια που πρέπει να ειπωθεί στον ελληνικό λαό είναι ότι, παρά την πεισματική αντίθετη κυβερνητική ρητορεία, οι κυβερνητικοί εταίροι αποδέχθηκαν πλήρως τις συμφωνίες της χώρας με τους δανειστές της, αποδέχθηκαν τα μνημόνια και τα μεσοπρόθεσμα προγράμματα.

Η αίτηση που υπέβαλε ο υπουργός Οικονομικών για την παράταση της Σύμβασης Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης της Ελλάδας και η  αποδοχή της από το Eurogroup, δεν συνιστούν απλώς παράταση της δανειακής σύμβασης, αλλά και αποδοχή όλων των όρων που συνοδεύουν αυτή τη σύμβαση.

Η Σύμβαση Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης προβλέπει ρητά στο προοίμιό της και στο κεφάλαιο των «Ορισμών», ότι τα μνημόνια αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της. Αντιλαμβάνομαι τη δυσκολία της κυβέρνησης, αλλά είναι αδιανόητο να λέγονται τέτοιες ανακρίβειες σε ένα ελάχιστα ενημερωμένο κοινό, που απεγνωσμένα προσπαθεί να κρατηθεί από το τελευταίο ισχνό κλωνάρι ελπίδας.

Πίσω από τις δηλώσεις περί δημιουργικής ασάφειας, πίσω από τις δηλώσεις για τον πλούτο των ευφημισμών που διαθέτουν οι ευρωπαϊκές γλώσσες, πίσω από τη μαγική «εξαφάνιση» των μνημονίων και της τρόικας, κρύβεται ένας εγχώριος συλλογικός διαπραγματευτής που εξαρχής επιχείρησε λανθασμένη διαπραγμάτευση, επιλέγοντας λάθος πεδία σύγκρουσης.