ANTE ΛΟΙΠΟΝ ΠΑΛΙ ΑΠΟ ΤΗ ΑΡΧΗ

του  Σταύρου Στραβόλαιμου

Θυμόμαστε τα εύκολα τα λόγια τα μεγάλα; Τότε που πολλοί έλεγαν ότι η Ελλάδα μπορούσε να δανειστεί 25 δισ. στις αρχές του 2010. Τα 25 δισ. όμως δεν υπήρχαν!

Να τι συνέβη ακριβώς. Στις 25/1/2010 η Ελλάδα εκδίδει 5ετές κοινοπρακτικό ομόλογο για την άντληση τουλάχιστον 3 δισ. Η ζήτηση είναι ισχυρή, οι προσφορές έφτασαν τα 25 δισ. ευρώ. Η Ελλάδα θα αντλήσει τελικώς 8 δισ. ευρώ αντί για 3 που ζητούσε από την έκδοση, με “αλμυρό” όμως επιτόκιο 6,2%.

Αυτοί που τα έλεγαν, προφανώς αγνοούσαν ή έκαναν ότι αγνοούσαν ότι 25 δισ. υπήρχαν μόνο στα χαρτιά. Σε όλες τις εκδόσεις ομολόγων όταν σημειώνεται ισχυρή ζήτηση, όσοι θέλουν να σιγουρέψουν το ποσό συμμετοχής που πραγματικά επιθυμούν, πολλαπλασιάζουν την ζήτησή τους στα χαρτιά. Η Ελλάδα τότε πήρε το maximum που μπορούσε εκείνη τη στιγμή.

Αν η Ελλάδα λοιπόν ζητούσε και τα 25 δισ. δεν θα τα έπαιρνε γιατί δεν υπήρχαν. Και όχι μόνο αυτό: οι αγορές θα καταλάβαιναν ότι για να ζητάει τελικά η Ελλάδα πάρα πολύ περισσότερα (25 δισ.) από αυτά που στόχευε στην αρχή (3 δισ.), αυτό θα σήμαινε ότι η χώρα αντιμετωπίζει πολύ σοβαρό πρόβλημα δανειοδότησης. Αποτέλεσμα: οι αγορές αμέσως “θα έκλειναν”, θα σταματούσαν να δανείζουν την Ελλάδα. Και τότε δεν υπήρχε κανένας Μηχανισμός Στήριξης γεγονός που σήμαινε άτακτη χρεοκοπία. Όλα αυτά είναι απλές αλήθειες για όποιον γνωρίζει έστω και ελάχιστα πώς λειτουργούν οι χρηματοπιστωτικές αγορές.

Πολλοί έλεγαν επίσης ότι υπήρχαν πολλές εναλλακτικές πηγές δανειοδότησης με δεκάδες δισεκατομμύρια σε πολύ χαμηλά επιτόκια. Οι περιπτώσεις της Ιρλανδίας, της Πορτογαλίας, της Ισπανίας και της Κύπρου, που αποφάσισαν και αυτές την ένταξή τους στο Μηχανισμό Στήριξης, διέλυσαν όλες τις θεωρίες συνομωσίας και διέσυραν τους συνομωσιολογούντες…

Στις 29 Φεβρουαρίου 2012, ο Α. Τσίπρας δήλωσε στον ρ/σ Real fm: «Στη ζωή δεν υπάρχουν μονόδρομοι και αυτό μας το αποδεικνύουν όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας. Ευτυχώς υπάρχουν παραδείγματα. Στην Κύπρο υπάρχει μια κυβέρνηση της αριστεράς … ο κ. Χριστόφιας όμως κατάφερε να δανειστεί από τη Ρωσία του Πούτιν 2,5 δις ευρώ και να μην μπει στο ΔΝΤ και να αποφύγουμε να έχουμε και τις δύο χώρες του ελληνισμού στο ΔΝΤ και την επιτήρηση… Η Ελλάδα είχε δυνατότητες και διαπραγμάτευσης και αναζήτησης εναλλακτικών πηγών δανεισμού. Δεν το έκανε ποτέ όμως, γιατί ο κ. Παπανδρέου και η κυβέρνησή του υλοποιούσε προειλημμένες αποφάσεις. Έχω επανειλημμένα τοποθετηθεί. Πρόκειται για ένα προμελετημένο και προσχεδιασμένο έγκλημα, το οποίο αρνήθηκε να υλοποιήσει ο Καραμανλής και γι αυτό και αποχώρησε στην ουσία από την εξουσία, δέχθηκε όμως με θέρμη να το υλοποιήσει όμως ο κ. Παπανδρέου. Είναι όμως ένα σχέδιο εγκληματικό για τον ελληνικό λαό».

Ο Π. Καμμένος στις 24 Απριλίου 2012 δήλωσε σε εκπομπή της ΝΕΤ: «Πήγε ο Παπανδρέου στον Πούτιν που του προσέφερε 22 δισ. και τα αρνήθηκε. Είναι δημόσια δήλωση του Πούτιν. Πήγε ο Παπανδρέου, έδωσε η Ρωσία να δανείσει 22 δισ. στην ελληνική κυβέρνηση, αρνήθηκε ο Παπανδρέου και τότε του είπε ο Πούτιν πήγαινε στο ΔΝΤ».

Για το μέγεθος της αθλιότητας των συνωμοσιολογούντων, αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι η μόνη δημόσια δήλωση που υπήρξε για το θέμα της δανειοδότησης της Ελλάδας κατά την επίσκεψη του Γ. Παπανδρέου στη Μόσχα τον Φεβρουάριο του 2010, ήταν η δημόσια προτροπή του τότε προέδρου της Ρωσίας κ. Μεντβέντεφ προς την Ελλάδα, στις 16 Φεβρουαρίου 2010 στη συνάντησή του με τον τότε επικεφαλής της Παγκόσμιας Τράπεζας, Ρ. Ζέλικ. Ο κ. Μεντβέντεφ είχε πει: «Μόλις συναντήθηκα με τον έλληνα πρωθυπουργό και του σύστησα να στραφεί στο ΔΝΤ και στην Παγκόσμια Τράπεζα για να λύσει τα προβλήματα της Ελλάδας».

Τώρα μετά την αδυναμία και της σημερινής κυβέρνησης της αριστεράς, έπειτα από την υπόκλιση του προηγηθέντος Σαμαρά στην πολιτική των μνημονίων, να εξασφαλίσει πιστώσεις από άλλες πηγές έπεσαν και οι τελευταίοι μύθοι. Τώρα όλοι ήρθαν στα ίσια τους και προστρέχουν ασμένως στην ευρωπαϊκή βοήθεια, κατανοούντες ότι ποτέ δεν υπήρξε άλλη λύση εκτός από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης που δημιουργήθηκε εξ υπαρχής με τις άοκνες προσπάθειες Παπανδρέου, πάρα τις αντιρρήσεις των ευρωπαίων την εποχή εκείνη.