του Σταύρου Στραβόλαιμου
Όπου και να το πιάσεις το θέμα με τους ΣΥΡΙΖΟΑΝΕΛΕΟΥΣ βρωμάει. Από τα νταούλια και τις φανφάρες περί σκισίματος των μνημονίων, φτάσανε στο σημείο να ζητάνε δανεικά από τους γερμανούς κατακτητές που κυνηγούσαν εκ του ασφαλούς στην αντιπολίτευση.
Πήραν χαμπάρι τα καλόπαιδα ότι οι δυνάμεις που βρίσκονται απέναντι τους και τα συμφέροντα που εκπροσωπούνται πίσω τους είναι πανίσχυρα, αντιλήφθηκαν, σε σύντομο χρόνο, ότι εκεί στην Εσπερία ισχύουν κανόνες που οφείλουν οι πάντες να σέβονται και να τηρούν.
Γιαυτό ήρθε η διπλωματική γλώσσα, οι κομψευόμενες κουβέντες, οι ευγένειες, οι υποκλίσεις και πάνε περίπατο τα νταηλίκια και οι κραυγές. Αλλά δεν έχουν φιλότιμο, είναι θρασείς και αμετανόητοι, αφού σου λένε και οι άλλοι τα ίδια κάνανε, γιατί να μη τα κάνουμε κι εμείς.
Τόση διαίρεση, τόσο μίσος, τόσος διχασμός για το τίποτα. Απλώς για να έρθουν αυτοί στην εξουσία και να εφαρμόσουν την ίδια πολιτική, με τους ίδιους δανειστές, με τον ίδιο μηχανισμό στήριξης, με το ίδιο ΔΝΤ, με όλες τις δόξες και τιμές στην ίδια ακριβώς πορεία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου